سنجش عوامل موثر بر کیفیت زندگی شهروندان در فرایند بازآفرینی بافت های فرسوده شهری (موردپژوهی: محله حسینیه شهر زنجان)

اگر بازآفرینی به معنای باززنده سازی و سرمایه گذاری در آینده تلقی گردد. میتوان گفت بازآفرینی شهری فرایندی برای توسعه همهجانبه در ابعاد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی است که به دنبال ارتقاء کیفیت زندگی و رفاه شهروندان است. این موضوع در مورد بافتهای فرسوده شهری که از چرخه رشد و توسعه شهری بازمانده اند کمی متفاوت است. بدین منظور هدف تحقیق حاضر، سنجش عوامل موثر بر کیفیت زندگی شهروندان در فرایند بازآفرینی بافتهای فرسوده شهری است. روش تحقیق از نظر ماهیت؛ توصیفی - تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است که مبتنی بر یافته های میدانی و پرسشنامه میباشد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها و یافته های تحقیق از آزمونهای آماری در نرم افزار Spss و تهیه نقشه های موضوعی از نرم افزار ARC GIS استفاده شد. نتایج نشان داد که نقش شاخص های اجتماعی در افزایش همبستگی و انسجام محله تاثیرگذار میباشد. اما وضعیت فضایی-کالبدی باتوجه به نامناسب بودن محله از منظر شاخصهای مذکور عاملی بر تنزل کیفیت زندگی شهروندان میباشد. نتایج حاصل از آزمون استنباطی خی دو ارتباط معناداری میان شاخص های تحقیق را نشان داد. به طوری که مطلوبیت محیط ارتباط معناداری با بهداشت و آلودگی محیط، هویت اجتماعی، نفوذپذیری، منظر شهری، ادراک، اجتماع حضورپذیری، امنیت و مشارکت وجود دارد. ارتقاء وضعیت شاخص ها در محله به بهبودی کیفیت زندگی شهروندان منجر خواهد شد و بالعکس. همچنین توسعه و سامانده ی محله حسینیه در گرو همکاری مشترک مسئولین و شهروندان بوده و تغییر دیدگاه ها و نگاه سیستمی به سوی مدیریت یکپارچه شهری راه های ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان میباشد.