ترکیب سیستمهای فتوولتائیک با ساختمان بر اساس ملاحظات زیبایی شناسی

در گذشته، انرژی موردنیاز ساختمان، با استفاده از راهکارهای اقلیمی تامین میشد. معمار سنتی با به کارگیری انرژی خورشید، باد، زمینگرمایی و غیره، راهحلها و شیوه های منطقی و مناسب، جهت فراهم نمودن شرایط آسایش انسان را ابداع و ارائه میکرد . این در حالی است که بشر امروزی با صنعتی شدن و کشف منابع سوختهای فسیلی و تغییر در سبک ساختمانسازی، با تکیه بر منابع انرژیهای تجدید ناپذیر، آسایش حرارتی بنا را تامین نموده و این امر پیامدهای ناگواری از جمله آلودگی محیط زیست را در پی داشته است. با افزایش آلایندگی حاصل از سوختهای فسیلی، توجه به انرژیهای جایگزین و در راس آن منابع بدون کربن (انرژیهای تجدید پذیر یا نو) مباحث جدیدی در معماری تحت عناوین معماری پایدار، معماری سبز، ساختمان زیر و انرژی و غیره، مطرح شده است. با توجه به اینکه بخش زیادی از مصرف انرژی مربوط به ساختمانهای مسکونی است لذا توجه به انرژیهای نو در صنعت ساختمان ضروری است. در این میان انرژی خورشید به دلیل گستردگی و فراگیری دارای جایگاه خاصی است. در همین راستا این پژوهش باهدف آشنایی با سیستمهای فتوولتائیک ترکیب شده با کالبد معماری، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و بررسی منابع کتابخانه ای و اسنادی، با تمرکز بر انرژی خورشیدی به بررسی کاربرد سامانه های فتوولتائیک در صنعت ساختمان و چگونگی تلفیق آن با بنا با توجه به ملاحظات زیبایی شناسی پرداخته است. نتایج پژوهش نشان میدهد سامانه های فتولتائیک به دو صورت همگن در کلیت ساختمان و غیر همگن در اجزای آن قابلیت تلفیق شدن دارند. در تلفیق غیر همگن توجه به همنشینی مصالح ساختمان با فتوولتائیکها جهت ایجاد طرحی یکپارچه ضروری است.