تبیین نقش مولفه های معماری تاثیرگذار بر تخیل انسان با رویکرد علوم شناختی

تعامل و تاثیر متقابل محیط بر ذهن انسانها سالهاست موردتوجه محققین و به خصوص معماران بوده است. شناخت تاثیرات ابعاد فضا بر دریافتهای حسی انسان در دوران گوتیک و رنسانس و همچنین تاثیر رنگ و جنس متریالهای به کاررفته، فضای طراحی شده را با عملکردهای موردنظر همخوان ساخته بوده است. بررسی مولفه های تاثیرگذار در درک فضای بیرونی با به کارگیری از قدرت تخیل، شناخت ساختار مغز در شکل گیری تخیل و چگونگی استفاده از آن در ایدهپردازی معماری و به نمایش کشیدن تصویر حاصل از تخیل و تصویرسازی ذهنی و استفاده در معماری از اهداف نگارش این مقاله است. در این مطالعه از روش پژوهش آزمایشی استفاده شده است که با به کارگیری از امکانات و تجهیزات دستگاه هایی همچون تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی یا اف ام آر آی۱ و الکتروانسفالوگرافی یا ای ای جی۲ این امکان فراهم میگردد تا تصویرسازی ذهنی، نحوه شکل گیری تخیل و ساختار آن در مغز افراد، بررسی شود. همچنین با تهیه و ثبت الگوهای فعالیتهای مغزی افراد در مواجه با حرکتهای بصری طراحی شده و سپس مقایسه این الگوها با رفتارهای دیگری از ذهن آنها هنگام ایجاد تصاویر ذهنی، انتظار میرود ویژگیهای فضایی این تصاویر از طریق آنالیز تشابهات احتمالی با الگوهای ثبت شده پیشبینی گردد. به عنوان یک مطالعه آزمایشی انتظار میرود نتیجه حاصل به گونه ای باشد که ضمن شناخت محرکهای تاثیرگذار در ساختار تخیل و چگونگی شکل گیری آن بتوان از اجزا، تصاویر و رنگهایی با تاثیرگذاری بیشتر جهت بررسی تخیل فضا در افراد مختلف و تعامل آن با معماری نیز استفاده کرد.