بازخوانی اصول طراحی در بافتهای تاریخی مبتنی بر شاخصه های توسعه میان افزا (مورد پژوهشی: طراحی سرای موسیقی محلی در خیابان سی تیر)

بیان مسئله: طراحی در بافتهای تاریخی دچار آسیب های بسیاری میباشد. بافتهای تاریخی ایران اکثرا به نظر میرسد رها شده اند و طراحی در آنها و بازبینی بر اصول خاصی صورت نمی پذیرد. خیابان سی تیر از محلات قدیمی تهران است و اصالتی ویژه دارد، لذا هرگونه اقدام در آن باید با هدف تداوم اصالت آن باشد. احیای بافت تاریخی خیابان سی تیر تاکنون به صورت متمرکز و در محدوده خاص صورت گرفته و سایر مناطق آن رها شده است. خیابان سی تیر به عنوان خیابانی که به ثبت ملی میراث فرهنگی رسیده است، نقش بسزایی برای آشنایی با فرهنگ و تاریخ ایران ایفا میکند. توسعه شهری در سالهای اخیر در این بافت باعث تخریب این خیابان، رو به انزوا رفتن، عدم درک درست از آن و دور شدن این بافت از چهره اصیل خود شده است . امروزه در این خیابان تنها غرفه های اغذیه فروشی باعث جذب گردشگران شده است و چنین کاربریهایی سبب برهم زدن ساختار منسجم محله، کاهش جایگاه اجتماعی و کمرنگ شده اصالت و هویت محلی آن شده است.هدف پژوهش: هدف از این پژوهش مطالعه و شناسایی اصولی است که بتوان مبنی بر آنها طراحی در بافتهای تاریخی را ارتقاء بخشید. روش پژوهش: به این منظور در این نوشتار از روش پژوهشی تحلیل محتوا در شناسایی پارامترهای میان افزا بر طراحی در بافتهای تاریخی بهره گیری شده است و نتایج حاصل از روش تحلیل محتوا با استفاده از استدلال منطقی در بازخوانی اصول طراحی در بافت تاریخی خیابان سی تیر به کار گرفته شده است.نتیجه گیری: در این پژوهش بنا شده تا در نمونه موردی طراحی سرای موسیقی محلی نتایج حاصل از مرحله تحلیل محتوا و استدلال منطقی مورداستفاده قرار گیرد. به نظر میرسد اصول طراحی مبتنی بر شاخصهای توسعه میان افزا راه حل مناسبی در برونرفت از مسائل موجود در طراحی و مواجه با بافتهای تاریخی داشته باشد. بدین ترتیب نتایج حاصل از روشهای پژوهشی به کار گرفته شده در طراحی سرای موسیقی محلی که میتواند تطابق بیشتری با ضوابط کاربری در بافتهای تاریخی سی تیر داشته باشد و مورداستفاده قرار گرفته شود.