اولویت بندی آسیب های قانون برنامه ی پنج ساله ی پنجم توسعه در حوزه ی ایثار و شهادت

شناخت نیازهای واقعی و ارائه خدمات موثر به ایثارگران و خانواده­های آنان در ابعاد مختلف فرهنگی، علمی، آموزشی، اجتماعی، بهداشتی درمانی، بیمه­ای، معیشتی، اشتغال، مسکن، حقوقی، اداری، رفاهی و استخدامی با حفظ اصول عزتمندی، عدالت و روحیه خوداتکایی و شئون ایثارگری از جمله سیاست­هایی بوده است که همواره در قوانین موضوعی مربوط به ایثارگران سعی شده است تا به آن توجه شود. قانون برنامه پنجم توسعه نیز، که در راستای الزامات سند چشم­انداز تهیه شده است، اولویت دادن به ایثارگران را در عرصه­های اقتصادی و آموزشی مورد توجه قرار داده و به عنوان یک سیاست کلی مدنظر قرار داده است. بررسی این قانون با توجه­به فرارسیدن زمان تدوین برنامه ششم توسعه برای دستگاه­های اجرایی به منظور شناخت آسیب­ها و ضعف و قوت­های آن امری ضروری به نظر می­رسد. بدین­منظور در این مقاله ابتدا به بررسی مفاد قانون برنامه پنجم توسعه و ارائه آسیب­های مختلف پرداخته می­شود و سپس در گام بعدی، با تطبیق آن با سیاست­های کلی ایثار و شهادت، شکاف­های آن از منظر دیگری احصا می­گردد. در ادامه با شناسایی مسائل و موضوعاتی که در جامعه ایثارگری وجود دارد و هم­چنین آسیب­های نظری گذشته به اولویت­بندی آن آسیب­ها پرداخته می­شود و در نهایت پیشنهادها و سیاست­هایی برای تدوین قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه کشور در حوزه ایثار و شهادت ارائه می­گردد.