شناسایی عوامل خطرساز پایداری ازدواج در فرهنگ ایرانی

مقدمه: ازدواج از مهمترین و اساسی ترین روابط انسانی بوده و اولین واحد برای روابط خانوادگی و پرورش نسل بعدی می باشد از طرفی نادیده گرفتن عوامل خطرساز موجب کاهش رفاه زوجین و افزایش تعارضات زناشویی می شود. به همین دلیل مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل خطرساز پایداری ازدواج بر روی ۳۱۸ نفر از افراد متاهل شهر تهران صورت پذیرفت. روش پژوهش: این مطالعه از نوع آمیخته (کیفی -کمی) بود و در بخش کیفی از رویکرد تحلیل محتوا و مرورمنابع وادبیات پژوهش های ده سال اخیر و در بخش کمی داده های جمع آوری شده با استفاده از روش توصیفی و همبستگی پیرسون و تحلیل عاملی تاییدی با استفاده از نرم افزار ۲۴ AMOS تجزیه و تحلیل شدند. افراد گروه نمونه بادرنظرگرفتن معیار های ورودی و به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. یافته ها: نتایج تحقیق نشان می دهد که گویه های چک لیست خطرساز ازدواج که در بخش کیفی شناسایی شده بودند و از توان قابل قبول برای سنجش عوامل و مولفه های فرهنگی، اجتماعی و اقتصاد، خانواده مبداء، شخصیتی، کفایت عقلانی، مهات های مالی، جنسی/ زناشویی ،مهارتهای ارتباطی ومسایل فرزندآوری و تربیت فرزند برخوردارند. نتیجه گیری: شناخت بهتر عوامل خطرساز در ازدواج پایدار هم می تواند به شکل گیری یک رابطه پایدار و رضایت بخش کمک کند و هم از بروز آسیب های فردی و اجتماعی به ویژه معضل طلاق در جامعه پیشگیری نماید. لذا نتایج این مطالعه می تواند برای متخصصان و مشاوران حوزه ازدواج و خانواده مفید باشد.