آموزش مهارت های استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق

مقدمه: امروزه افراد بسیاری در شبکه های اجتماعی مجازی جذب شده اند و این نفوذ و گستردگی، شبکه های اجتماعی مجازی را به بخشی از زندگی روزمره افراد تبدیل کرده لذا این پژوهش با هدف پژوهش حاضر تعیین آموزش مهارت های استفاده از شبکه­های اجتماعی مجازی بر رضایت زناشویی انجام گرفت. روش پژوهش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را زوجین شاغل در ادارات دولتی منطقه ۱۲ شهرتهران در سه ماهه اول سال ۱۳۹۵ تشکیل دادند. روش نمونه گیری به شیوه در دسترس بود؛ به این صورت از بین زوجین متقاضی طلاق که به دادگاه مفتح شهر تهران مراجعه کردند ۱۶ زوج به صورت تصادفی در دو گروه شامل ۸ زوج در گروه آزمایش و ۸ زوج در گروه کنترل قرار گرفتند. جهت گردآوری داده­های پیش آزمون و پس آزمون ابزار پژوهش شامل مقیاس زناشویی انریچ (۱۹۸۳) بود. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه­ای مهارت های استفاده از شبکه­های اجتماعی مجازی را دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ­ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد آموزش مهارت های استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر افزایش میزان رضایت زناشویی در افراد گروه آزمایش موثر بوده است. نتیجه­ گیری: مهارت های استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی، از طریق افزایش خودآگاهی هر یک از زوجین، باعث آگاهی به نیازها، توقعات و امیال شخصی می شود؛ این آگاهی به نوبه خود، و از طریق مهارت های ارتباطی، به همسر ابراز شده و باعث درک متﻘابل می­گردد که این روند، باعث افزایش رضایت زناشویی می­شود.