سنتز هیدروژل حساس به دما بر پایه ی کیتوسان و پلی اتیلن گلیکول

هیدروژلها، شبکهی پلیمری سه بعدی نا محلول در آب هستند که قابلیت جذب مایعات را در محیط بیولوژیکی دارند و میتوانند بلافاصله بعد از تزریق از حالت مایع به ژل تبدیل شوند. این شبکه ها به وسیله مکانیسمهای اتصال عرضی شیمیایی ازجمله پلیمریزاسیون نوری، واکنش های آنزیمی و اتصال عرضی فیزیکی نظیر اتصالات عرضی یونی، روشهای وابسته به دما و یا هر دو نوع اتصال عرضی ایجاد می شوند. از جمله مهمترین خصوصیات هیدروژلها عبارت است از تورم، خواص مکانیکی و خواص بیولوژیکی. در این مقاله دو نوع هیدروژل هوشمند حساس به دما بر پایه ی کیتوسان و پلی اتیلن گلیکول سنتز شده است و رفتار تورمیشان در دماهای مختلف بررسی شده است. با توجه به نتایج بدست آمده درجه تورم هیدروژل تابعی از مقدار کیتوسان است به نحوی که هیدروژل های دارای کیتوسان بیشترتورم بیشتری از خود نشان دادند. همچنین با افزایش دما در هیدروژل سنتز شده با کیتوسان بیشتر، میزان تورم کاهش مییابد در حالی که اثر دما در هیدروژل با مقدار کیتوسان کمتر برعکس بوده است.