بررسی رابطه علی بین اخلاق کار اسلامی و خلاقیت، با توجه به اثرات میانجی توانمندسازی روان شناختی و احساس انرژی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه علی بین اخلاق کار اسلامی و خلاقیت، با در نظر گرفتن نقش میانجی توانمندسازی روان شناختی و احساس انرژی در میان اعضای هیئت علمی بود. روش: به منظور انجام این مطالعه نمونه ای به حجم ۱۹۶ نفر عضو هیئت علمی به روش نمونه گیری طبقه ای از اعضای هیئت علمی دانشگاه ارومیه انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد انرژی در کار، خلاقیت در کار، توانمندسازی روان شناختی و اخلاق کار اسلامی جمع آوری شد. همچنین، به منظور ارزیابی روابط بین متغیرهای مکنون و اندازه گیری شده در الگوی مفهومی، از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اخلاق کار اسلامی با خلاقیت، توانمندسازی روان شناختی و احساس انرژی رابطه مثبت و معنادار دارد. همچنین، رابطه بین اخلاق کار اسلامی و خلاقیت از طریق توانمندسازی روان شناختی و احساس انرژی در کار میانجی گری می شود. به عبارتی؛ اخلاق کار اسلامی از طریق توانمندسازی روان شناختی و احساس انرژی در کار موجب تقویت خلاقیت اعضای هیئت علمی می شود. نتیجه گیری: توانمندسازی روان شناختی و احساس انرژی در کار، رابطه بین اخلاق کار اسلامی با خلاقیت را تحت تاثیر قرار می دهند. این نتایج بر ضرورت بازشناسی نقش میانجی این دو متغیر در بررسی رابطه علی اخلاق کار اسلامی با خلاقیت تاکید می کند.