بررسی تاثیر افزایش راندمان آبیاری بر میزان تبخیر و تعرق از سفره آب زیرزمینی - مطالعه موردی دشت زرینه رود

برای استفاده بهینه از منابع آب در شبکه های آبیاری و زهکشی، تهیه مدل شبیه ساز از طریق اطلاعات موجود، در جهت شناخت پارامترهای موثر در سیستم منابع آب زیرزمینی مفید است. در پژوهش حاضر، به دلیل سطوح بالای آب زیرزمینی در دشت زرینه رود در استان آذربایجان غربی، تعامل شبکه آبیاری و زهکشی زرینه رود با منابع آب زیرزمینی دشت بررسی شد. تغییرات سطح آب زیرزمینی دشت با لحاظ محدوده فعال شبکه آبیاری و زهکشی که یک منطقه تغذیه ای در گستره دشت، با استفاده از مدل عددی MODFLOW شبیه سازی شد و تاثیر افزایش راندمان آبیاری در شبکه بررسی شد. نتایج واسنجی و اعتبارسنجی مدل حاکی از قابلیت مدل پیشنهادی برای سنجش رفتاری منابع آب زیرزمینی دشت زرینه رود است. به طوری که خطای تخمین عمق آب زیرزمینی کمتر از ۱.۶۹ درصد است. بدین ترتیب، پس از حصول بیلان آب برای مدل اعتبار سنجی شده، سناریوی افزایش راندمان آبیاری در محدوده شبکه آبیاری و زهکشی به میزان ۱۰ ، ۳۰ و ۵۰ درصد لحاظ شد. نتایج مدل نشانگر افت سطح آب زیرزمینی دشت زرینه رود به ترتیب در حدود ۰.۵، ۱.۲۰ و ۲ متر می باشد. همچنین با اعمال سناریوی افزایش راندمان، تبخیر و تعرق به ترتیب در حدود ۱۲، ۳۰ و ۳۹ درصد کاهش می یابد.