اثرات خوراندن سیلاژ تفاله و تفاله خشک دانه انار بر میکروفلور روده بره های نر نژاد مهربان

زمینه مطالعاتی: انار بهدلیل ترکیبات فنولی (فلاونوییدها و تاننها) که بیشتر در پوست و آب انار گردآمدهاند دارای ویژگیهای ضدباکتریایی و ضدقارچی است که این ویژگیها در گونه‎های مختلف انار از لحاظ قدرت و طیف یکسان نیستند. هدف: هدف از این آزمایش بررسی اثرات سیلاژ تفاله (مخلوط دانه و پوسته) و تفاله خشک دانه انار بر دو باکتری مفید (لاکتوباسیلوس) و مضر (اشریشیا کلی) دستگاه گوارش برههای پرواری بود. روش کار: شمار ۹ راس برهی نر نژاد مهربان (با میانگین وزنی ۵/۳ ± ۰۳/۲۷ کیلوگرم، و میانگین سنی ۴/۱ ± ۸/ ۱۸۷ روز)، با سه جیره آزمایشی همانرژی و همپروتئین (جیره شاهد، جیره دارای ۲۰/۲۷ درصد سیلاژ تفاله انار و جیره دارای ۴۰/۳۱ درصد تفاله خشک دانه انار) بهمدت ۶۰ روز در جایگاه انفرادی خوراکدهی شدند. برای شمارش فلورمیکروبی روده، پس از کشتار، یک گرم نمونه تازه گوارشی از ایلیوم و سکوم جمعآوری شد. نمونهها روی سطح محیط کشت آگار گسترش یافت. کلنیها به روش چشمی شمارش و تعداد باکتریها بهصورت واحدCFU (تعداد کلنی در هر گرم) محاسبه شد. برای کشت میکروبهای لاکتوباسیلوس، محیط کشت MRS آگار و برای باکتری اشریشیاکلای (Escherichia. coli) محیط کشت MC (مکانکی) آگار استفاده شد. برای تایید نهایی باکتریهای جدا شده روی آگار مکانکی از آزمونPCR استفاده شد. نتایج: یافتههای این پژوهش نشان داد که شمار باکتریهای لاکتوباسیلوس در ایلیوم و سکوم تحت تاثیر خوراکدهی پسماند انار قرار نگرفت (‍P>۰.۰۵). میانگین شمار اشریشیاکلای در برههایی که پسماند انار دریافت کرده بودند در ایلیوم و سکوم از گروه شاهد کمتر بود (‍P<۰.۰۵) ولی اختلاف معنیداری میان دو گروه تغذیه شده با پسماند انار دیده نشد. نتیجهگیری نهایی: به نظر میرسد بهکارگیری تفاله انار میتواند موجب کاهش جمعیت باکتریهای اشریشیا کلی در ایلیوم و سکوم برههای نژاد مهربان شود.