بررسی رابطه ی تمایز یافتگی و طرحواره های ناسازگار اولیه با سازگاری زناشویی

شناخت عواملی که زمینه را برای سازگاری زناشویی زوج ها فراهم می کنند، نقش مهمی در کاهش تعارضات زناشویی دارد. عواملی مانند خصوصیات فردی، عوامل موقعیتی و رویدادهای زندگی بر سازگاری زناشویی تاثیر گذارند. تمایز یافتگی و طرحواره های ناسازگار اولیه به عنوان خصوصیات فردی می توانند پیش بینی کننده سازگاری زناشویی باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تمایز یافتگی و طرحواره های ناسازگار اولیه با سازگاری زناشویی در بین معلمان انجام گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی معلمان متاهل زن و مرد شاغل در آموزش و پرورش بخش صیدون استان خوزستان ( ۲۸۰ مرد و ۷۰ زن) می باشد. نمونه ی مورد بررسی شامل ۱۲۰ مرد و ۳۰ زن است که از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمارتوصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان) انجام گرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی تمایزیافتگی خود اسکورون ( DSI-R )، پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه ی یانگ ( YSQ-SF ) و پرسشنامه ی سازگاری زناشویی اسپانیر ( DAS ) استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد بین تمایزیافتگی خود با سازگاری زناشویی رابطه ی مثبت و معنادار ( ۳۳۲ / ۰ = r و ۰۰۱ / ۰ > p ) وجود دارد. همچنین بین طرحواره های ناسازگار اولیه با سازگاری زناشویی رابطه ی منفی ( ۴۴۶ / ۰ = - r و ۰۵ / ۰ > P ) برقرار است. تحلیل رگرسیون نشان داد که طرحواره های ناسازگار اولیه و تمایزیافتگی خود توان پیش بینی سازگاری زناشویی را داشتند P<۰.۰۰۱,r=۰.۴۳۵ P و می توان ۱۹ درصد از واریانس سازگاری را از روی طرحواره های ناسازگار اولیه و تمایز یافتگی تبیین کرد ( ۱۸۹ / ۰ = ۲R ). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که تمایز یافتگی و طرحواره های ناسازگار اولیه به ترتیب پیش بینی کننده قویتری برای سازگاری زناشویی معلمان می باشند