ارتباط طب سنتی و اسلامی با سبک های مدیریت و رهبری

مرور تاریخ انقلاب صنعتی و روند توسعه جوامع بشری، نشان داده است که اثرگذارترین منبع انسانی سازمان ها، یعنی رهبری، آن قدر تاثیرات پیچیده و مبهمی دارد که نمی توان برای آن قاعده و قانونی تصور کرد. از این رو، پژوهشگران حوزه علوم انسانی و به ویژه علوم روان شناختی، به مطالعات میان رشته ای اقدام کرده اند تا بتوانند سایر جوانب پنهان انسان در پهنه سازمان ها را مشخصکرده و بین حوزه های مختلف و مباحث مدیریتی انسان، پیوندی برقرار کنند. یکی از این موارد، ارتباط تنگاتنگ طب سنتی-اسلامی با سبک های مدیریتی است که شناخت آن می تواند کمکی بایسته برای مدیران و رهبران سازمانی باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی سبک های مدیریت و رهبری با استفاده از طب سنتی و اسلامی بوده است. برای موفقیت در محیط های کاری امروزی،مهارت های فردی نیاز است که برخی از آنها ذاتی است. مزاج یکی از ویژگی های فردی است که ضمن ایجاد تفاوت در افراد، بر رفتار و توانایی آنان اثر می گذارد. اهمیت مزاج هم در طب سنتی ایران و هم در طب اسلامی مطرح شده است. این مکتب، انسان را فقط از بعد مادی نمی نگرد و تفاوت های فردی را زمینه ساز تقسیم کار اجتماعی می داند. بررسی نقش تاثیرگذار و تعیین کننده شناخت مزاجکارکنان توسط مدیران و رهبران، برای پیشبرد اهداف سازمانی امری ضروری به نظر می رسد که با وجود اهمیت بالا، تاکنون مطالعات اندکی روی آن صورت گرفته است. در این مقاله از روش توصیفی، کتابخانه ای و مروری استفاده گردیده است. یافته های پژوهش اکی از تایید نقش تاثیرگذار و تعیین کننده طب سنتی اسلامی و شناخت مزاج کارکنان بر سبک های مدیریت و رهبری دارد. نتیجهمی شود که شناخت ویژگی های افراد از طریق آگاهی از مزاج آنان، تسهیل کننده کارآمد تقسیم کار اجتماعی و همکاری است و انتظارات و توقعات در خصوص توانایی ها و ظرفیت های افراد در محیط های کاری را به درستی تعیین خواهد کرد.