تاثیر بازی گونه سازی بر آموزش و یادگیری کودکان: یک مقاله مروری

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 167

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

THPC04_043

تاریخ نمایه سازی: 29 دی 1400

چکیده مقاله:

مقدمه: آموزش در حیطه های مختلف آموزشی و رفتاری تاثیر زیادی بر کودکان به عنوان مهم ترین گروه درهر جامعه ای دارد آموزش پیشرفت را در انسان به دنبال خواهدداشت. امروزه روش های سنتی نمی توانند به تنهایینیازهای آموزشی را برآورده کنند، پس در این راه استفاده از شیوه های نوین آموزشی پیشنهاد گردیده است.چندرسانه ای های آموزشی و یکی از انواع آنها، بازی گونه سازی با بکارگیری عناصر رقابت، همکاری، بازخورد وپاداش شبیه به بازی در محیط غیربازی سعی دارد تا سبب آموزش بهتر افراد شود. لذا این مطالعه با هدفبررسی تاثیر بازی گونه سازی بر آموزش و یادگیری کودکان انجام گرفت.روش پژوهش: در این مطالعه مروری، کلیه اسناد چاپ شده بین سال ۲۰۱۱-۲۰۲۱ میلادی به زبان هایفارسی و انگلیسی با استفاده از کلیدواژه های بازی گونه سازی، چندرسانه ای ها، آموزش، یادگیری و کودکان ومعادل انگلیسی آنهادر پایگاه های اطلاعاتی و استنادی معتبر از جمله Web of Science, PubMedSID, Science Direct, Google scholar, Scopus و دیگر از پایگاه ها مورد بررسی قرارگرفت.یافته ها: در این پژوهش مجموعا بالغ بر ۴۰۰ مقاله جستوجو شد که پس از حذف موارد تکراری و مقالاتدارای سوءگیری، تعداد ۵۱ مقاله که معیارهای ورود به این طرح شامل: نزدیک بودن عنوان، چکیده و متناصلی به موضوع مورد مطالعه را دارا بودند انتخاب، بررسی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و سپس واردپژوهش حاضر گردیدند.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بازی گونه سازی می تواند موجب افزایش آموزش، یادگیری وانگیزش در کودکان میگردد. این روش نوین آموزشی بر خود تنظیمی رژیم غذایی، آموزش زبان، آموزشموسیقی، افزایش توانایی در کودکان اختلال تکلم، فعالیت های مرتبط با تربیت بدنی آنان و همچنین بر موارددیگر اثر مثبت داشته و رضایت کودکان را جلب کرده، هرچند در برخی از موارد نیز تاثیر چندانی در بهبودیادگیری نداشتهاست. در نهایت بهتراست سیاستگذاران آموزشی، آموزگاران و والدین توجه بیشتری به اینشیوه آموزشی داشته باشند چراکه با رفع نواقص محتوایی و المان های مورد استفاده در بازی گونه سازی می توانبهبود شرایط آموزشی کودکان را انتظار داشت. با این پیشنهاد می گردد که تحقیقات با رفع نواقص احتمالیهمچنان ادامه یابد.

نویسندگان

زهرا کشتکاران

استادیار گروه پرستاری، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

زهرا کریمیان

استادیار گروه یادگیری الکترونیکی در علوم پزشکی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

سجاد رنجبرکوچکسرایی

کارشناس ارشد پرستاری سلامت جامعه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران