اهمیت حوزه هنر و زیبا شناختی در تعلیم و تربیت

عرصه تعلیم و تربیت از مهمترین زیرساختهای تعالی همه جانبه کشور و ابزار جدی برای ارتقای سرمایه انسانی شایسته کشور در عرصه های مختلف است. تحقق این هدف نیازمند ترسیم نقشه راهی است که در آن نحوه طی مسیر، منابع و امکانات لازم، تقسیم کار در سطح ملی و الزامات در این مسیر به صورت شفاف و دقیق مشخص شده باشد. در تهیه سند ملی تحول بنیادین آموزش و پرورش کوشش شده است تا با الهام گیری از اسناد بالادستی و بهره گیری از ارزش های بنیادین آنها و توجه به اهداف راهبردی نظام جمهوری اسلامی ایران، چشم انداز و اهداف تعلیم و تربیت در افق۱۴۰۴ هجری شمسی تبیین شود. ساحت های مندرج در فلسفه تعلیم و تربیت در جمهوری اسلامی ایران در برنامه درسی شامل تعلیم و تربیت اعتقادی، عبادی و اخلاقی، تعلیم و تربیت اجتماعی و سیاسی، تعلیم و تربیت زیستی و بدنی، تعلیم و تربیت زیباشناختی و هنری، تعلیم و تربیت اقتصادی و حرفه ای، تعلیم و تربیت علمی و فناورانه است. این پژوهش سعی دارد، پرسشهای زیررا پاسخ دهد. نخست، با توجه به سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، در حوزه هنر، چه تاثیرات مثبتی بر تعلیم و تربیت صورت می گیرد؟ و دوم اینکه عملکرد حوزه هنر در آموزش و پرورش با توجه به سند مذکور چیست؟ در عصر جهانی شدن ارتباطات که زبان تصویر با بیان تاثیرگذارو جذاب، شکلی متفاوت به آثار فکری وعقیدتی و به رفتار درست انسانی و بلاخره به تصور زیباشناختی مخاطبان بخشیده و در ضمن، به ایفای کارکرد دینی با نزدیک نمودن تصویر الوهیت به ذهن و بیان حقیقت آن که بر توحید، تجرید مطلق، تنزیه کامل و بیان صفات و افعال و آثار قدرت آن در هستی و زندگی و انسان مبتنی است، و مورد نظر سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است؛ نگریستن به جلوه های تصویری و تجسمی قرآن با رویکردی زیبایی شناسانه، بسیار مهم و ضروری می نماید.