تحلیل و بررسی مولفه های متعالی فضای خانه سالمندان با محوریت ارتقاء و تعالی احساس دلبستگی به مکان

معماری پدیده ای در ارتباط با انسان است و می بایست متناسب با وی محقق شود، از این رو پرداختن به موضوع فضای متعالی انسان به عنوان معرفت پایه در این دانش، امری انکارناپذیر می نماید. از سویی، از آنجایی که تعریف از انسان سالمند و تلقیات از وی گاه بسیار متفاوت می نماید، تفاوت در درک از معماری متعالی نیز بسیار طبیعی خواهد بود. هرجامعه زمانی از نشاط و سرزندگی برخوردار خواهد بود که شهروندان آن از سلامت روانی وجسمی مطلوب برخوردار گردند. از این منظر مقاله حاضر به شناخت ماهیت فضای خانه سالمندان می پردازد و رابطه حاصل این شناخت از معماری را با مولفه های مختلف احساس دلبستگی از مکان مورد بازشناسی قرار می دهد که این امر به مرتبه بندی طراحی معماری متناسب با ساختار فضایی می انجامد. لذا هدف این پژوهش بررسی پارامترهای حس دلبستگی به مکان در خانه سالمندان می باشد تا بتوان ساختار فضایی مناسب و متعالی برای سالمندان ایجاد کرد . در این پژوهش اطلاعات مورد نظر از طریق مصاحبه و بررسی اسناد و مدارک، جمع آوری و داده های به دست آمده با استفاده از روش همبستگی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. نتیجه حاصل از این تحقیق بدین رهنمون می سازد که طراحی فضایی بر پایه مولفه های متعالی حس دلبستگی به مکان در طراحی، سبب افزایش امید به زندگی،کاهش افسردگی و افزایش رضایتمندی سالمند از محیط می گردد.