بررسی فرم در نشان بانکهای ایران در دهه ۹۰ (مطالعه موردی بانک مسکن، سامان، سپه و ملی)

در دهه های گذشته معیار اعتبار سازمان ها بر حسب تجهیزات و دارایی ها سنجیده میشد، اما امروز اساتید بازاریابی بر این باور هستند که اعتبار واقعی جایی بیرون از سازمان یعنی در اذهان مشتریان قرار دارد، این مسئلهای است قابل تامل که میبایست به آن پرداخته شود. ارزش ویژه برند بر اساس مدل آکر شامل پنج بعد آگاهی از برند، تداعی از برند، کیفیت درک شده از برند، وفاداری به برند وسایر دارایی های اختصاصی برند حق اختراع و انحصار برند و... که مرتبط با شرکت است.که در این پژوهش صرفا به جنبه بصری وطراجی نشان پرداخته خواهد شد. اهمیت موضوع بر این محور قرار دارد که اولین عنصر ارتباطی سازمانها با مشتریان، نشان تجاری مجموعه است و در این پژوهش تحلیل نشان تجاری بانکهای ایران در نظر گرفته شد تا از لحاظ محتوا، درجه ی ارزش ویژه، همچنین اصول بصری نشان، مطالعه و ارتباط هر نشان با محتوای اهداف بانک سنجیده شود.. به نظر میرسد اکثر نشان بانکهای ایرانی از محتوا بدور بوده یا به قوام الزم نرسیده است و تعداد معدودی با رعایت اصول به تناسب رسیده اند. هدف این پژوهش آنست که نشانتجاری بانکها نیاز بصری مشتر یان را برآورده ساخته به اهداف و معیارهای بانکداری نزدیک شده است. روش تحقیق از نوع تاریخی-توصیفی-تحلیلی و ابزار مصاحبه است. دستاوردهای پژوهش حاکی از آن است که غالبا بانک ها در طراحی نشانه ای خود به کیفیت، تداعی،آگاهی و وفاداری بس یار توجه نموده و نشان را عاملی مهم در جهت جلوگیری از تهدیدات رقابتی و عاملی در جهت جلب مشتری میدانند و همین امر باعث ایجاد تغییرات در نشانه ای گذشته شده است. این تغییرات به منظور ارائه حداکثری جلوه های بصری و ارتباطی با مشتریان انجام شده تا در معرفی نوع، شیوه و سطح خدمات بانک، بالاترین میزان اثرگذاری بر ذهن مشتر ی حاصل شود. در آخر ماحصل نتایج برای نشان تجاری بانکهای قدیمی چنان که انتظار میرفت نیاز به بازنگری مجدد داشته و در نشانهای تجاری جدید همخوانی و هماهنگی بیشتری بین فرم و محتوا بدست آمده است که در بخش نتایج به تفضیل بیان خواهد گردید.