مطالعه و بررسی نمودهای عرفان در هنر با تکیه بر آراء ابن عربی(مطالعه موردی: بررسی نقوش کاشی مسجد نصیرالملک )مسجد صورتی( شیراز)

خدا، انسان و عالم سه مبحث اصلی در عرفان و اندیشه ابن عربی است و آگاهی از جایگاه وجودی انسان در عالم از مباحث عمده انسان شناسی اوست. او از جنبه متعالی و معنوی به انسان مینگرد و انسان نزد او تا حدی از مکانت و مرتبت والایی برخوردار است که او هدف از تالیفات خود را معرفی جنبه های متعالی انسان ذکر مینماید. عارف کسی است که خدای متعال ذات، صفات و اسماء و افعال خویش را به نحو شهودی به او نشان میدهد و معرفت حالی است که به دنبال شهود می آید. تجلی ذات انسان در هنر است که از انس با حق کلید میخورد و تا وجه مظهریت ادامه می یابد. غایت هنر یا همان مظهریت حق در سه رتبه ظهور دارد: اثر هنری، انسان و مقام قرب یا همان انسان کامل که مقام حقیقی هنر است. مراتب ظهور غایت از قول به تشکیکی بودن وجود و تجلی وجود نشات میگیرد. ازمنظر ابن عربی حق بواسطه انسان کامل در هستی حضور دارد و سپس در حیات و صنع انسان پدیدار میشود. از این رو انسان کامل و مقام قرب کمال غائی انسان و هنر است. این پژوهش به روش تحلیل و توصیفی تهیه شده است و نحوه جمع آوری مطالب به صورت کتابخانه ای میباشد.