مطالعه تطبیقی جایگاه داوری در دعوای طلاق در نظام حقوقی و فقهی ایران و اردن

خانواده بنیان اجتماع است و افراد با تشکیل خانواده ضمن ایفای نقش اجتماعی خود جامعه را نیز به سوی سعادت، خوشبختی وبقاء سوق می دهند، با توجه به اهمیت خانواده این بنیان اجتماعی بدون آفت نیست و برخی از اختلافات بوجود آمده باعث از بین رفتن این بنیان مقدس می شود، از طرفی با پیشرفت و توسعه کشورها از جمله ایران در سال های اخیر آمار طلاق افزایش یافته وموجب نگرانی در جامعه شده است چرا که افزایش طلاق تبعات جبران ناپذیری را به افراد و جامعه وارد می کند، لذا تکاپو برای کاهش آمار طلاق بین مسئولان و متولیان امر زیاد شده است، و راهکارهای موجود در رابطه با کاهش آمار طلاق مورد بررسی مجددو بازبینی قرار گرفته است، لذا پژوهش حاضر با هدف تبیین جایگاه فقهی و حقوقی نهاد داروی در فقه و حقوق ایران و لبنان انجام گرفت، روش تحقیق توصیفی و تحلیلی بود و برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از منابع کتابخانه ی استفاده شده است. یکی از راهکارهای موجود در رابطه با اختلافات خانوادگی داوری است، این نهاد که دارای ریشه فقهی است و در آیاتی از قرآن کریم نیز مورد تاکید قرار گرفته است، و در قوانین مختلف ایران از جمله قانون حمایت خانواده ارجاع به داوری پیش بینی شده است ولی بااینکه داوری میتواند تاثیر بسزایی در کاهش نزاعها و تعارضات زناشویی و اختلافات خانوادگی داشته باشد، برعکس نتوانسته موفقیت آنچنانی در جلوگیری از طلاق داشته باشد، با توجه به ریشه فقهی داشتن این نهاد مطالعه تطبیقی با کشورهای اسلامی میتواند در رفع موانع و چالش های پیشروی این نهاد مثمر به ثمر باشد، لذا با توجه به این مساله هدف حاضر پژوهش تبیین جایگاه داوری در دعاوی طلاق بین فقه و حقوق ایران و اردن است. در مطالعه تطبیقی ماهیت و مشروعیت داوری در فقه ایران و اردن مورد بررسی قرار می گیرد، هم چنین جایگاه داوری در دعاوی خانواده در نظام حقوقی ایران و اردن بررسی میشوند.