بررسی تاثیر تعارض و تقابل فرهنگی والدین در بروز کودک آزاری جنسی در ایران

هدف و زمینه : کودک آزاری در ایران مبحثی نسبتا جدید و تازه است. این معضل اجتماعی، مورد توجه قانون گذاران، روان شناسان، جامعه شناسان و علما تعلیم و تربیت قرار گرفته است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تعارض و تقابل فرهنگی والدین در بروز کودک آزاری جنسی در ایران می باشد. روش تحقیق: روش مورد استفاده به صورت توصیفی تحلیلی بوده و با مطالعه منابع موجود در زمینه کودک آزاری صورت گرفته است. نتایج و یافته ها : کودک آزاری جزء بزهکاریهای سیاه تلقی میشود زیرا به دلیل ضعف جسمی و شخصیتی، بزه دیده نسبت به تضییع حقوق و آزاردیدگی وی،نوعا اعلام جرم نمی شود. عوامل مختلفی میتواند در بروز کودک آزاری دخیل باشد که مهمترین آن خانواده است. در صورتی که در خانوادهای سوءظن، تنش، عیب جویی و تعارض در الگوهای رفتاری وجود داشته باشد، کودک در یافتن هویت خویش، ایجاد روابط مطلوب با دیگران و رشد سلامت روانی رفتاری دچار مشکل خواهد شد. تحقیقات نشان میدهد که تجربه خشونت درخانواده خاستگاه تعارض بین والدین است که میتواند تاثیرات سوئی بر کودک بگذارد. آگاهی والدین از ویژگیهای دوران رشد کودک و دسترسی به حمایتهای اجتماعی با اعمال خشونت آنها علیه کودکان، رابطه ای معکوس دارد و تجربه خشونت والدین در خانواده خاستگاه انزوای اجتماعی والدین، تعارضات و اختلافات زناشویی با آزار کودکان توسط والدین رابطه مستقیم دارد. پیشگیری از این آسیب اجتماعی نیازمند ارتقای آگاهی والدین، آموزش مهارتهای فرزندپروری، شناسایی وحمایت از خانواده های در معرض آسیب است.