بررسی تاثیر عوامل موثربر حسن نیت درعدم نکول در قرار دادها ی بین المللی

لایحه ی قراردادهای تجارتی به عنوان لایحه ای جدید برای ارتقا قوانین تجاری داخلی ایران به حساب می آید که دارای آثار و تفاسیر بسیاری است و ضمن پرداختن به قراردادهای تجارتی گام بلندی را نیز برای ارتقا سطح قراردادهای مذکو ر برداشته است. اما لایحه ی مذکور حاوی برخی از مفاهیم است که علی رغم استفاده از آن ها در بین مواد لایحه، تعریف دقیقی از ان ها به عمل نیامده است. حسن نیت یکی از این موارد است که با آمدن در لایحه ی مورد اشاره ابهاماتی مبنی بر چیستی حسن نیت در ذهن قانون گذار و ارتباط آن با معانی عام و خاص حسن نیت در پیشینه ی حقوق تجارت ایران، در ذهن ایجاد کرده است . لذا ما قصد داریم در این مقاله به حسن نیت درقراردادهای تجاری ارتقا دهنده ی کسب و کار و ارتباط آن با تنظیم قراردادهای تجاری در محیط کسب و کار و همچنین بررسی آن در حقوق تجارت و لایحه ی تجاری به تطبیق مفهوم مورد بحث در قانون تجارت و لایحه ی قراردادهای تجارتی بپردازیم و قصد قانون گذار از استعمال حسن نیت در لایحه ی فوق را مورد بررسی قرار دهیم. در خلاصه ای نتیجه می توان گفت حسن نیت در قراردادهای تجاری به عنوان ارتقا دهنده ی کسب وکار نیز همان معنای عام آن مد نظر است . لذادر این مطالعه که به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است در صد بررسی عوامل موثر برحسن نیت در عدم نکول در قراردادهای بین المللی می باشیم .نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد اگرچه . در قوانین تجاری ایران اصل حسن نیت به صورت صریح نیامده اما به صورت غیر مستقیم به آن اشاره شده است ، لذاطرفین مکلفند در مذاکرات مقدماتی، انعقاد و اجرای قرارداد، اصل حسن نیت و عمل منصفانه در تجارت را رعایت کنند.