اتنوبوتانی گیاهان دارویی منطقه راز و جرگلان در استان خراسان شمالی
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 436
فایل این مقاله در 35 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJMAPR-37-6_001
تاریخ نمایه سازی: 4 بهمن 1400
چکیده مقاله:
اتنوبوتانی شاخه ای از دانش بومی است که به شناخت نقش گیاهان یک منطقه در دانش افراد بومی آن منطقه می پردازد و بازیابی سنت های غیرمکتوبی است که درخطر نابودی قرارگرفته است. ازاین رو مطالعه ای جهت شناسایی گیاهان دارویی منطقه راز و جرگلان و استفاده از دانش و تجربه اهالی بومی برای معرفی خواص و موارد ناشناخته گیاهان دارویی موردنظر انجام گرفت. اطلاعات مربوط به جنبه های مختلف گیاهان از قبیل مصارف سنتی، نحوه استفاده و زمان جمع آوری نمونه های گیاهی از افراد بومی باتجربه گردآوری شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد، از تعداد ۸۵ گونه گیاه دارویی، ۱۴ گونه به تیره کاسنیان (Asteraceae) تعلق داشته و پس از آن تیره های نعناعیان (Lamiaceae) با ۱۳ گونه و تیره چتریان (Apiaceae) با ۱۱ گونه در رتبه های بعدی قرار گرفتند. گونه شیرین بیان (Glycyrrhiza glabra L.) با ۲۰۱، آویشن (Thymus transcaspicus) با ۱۹۱ و درمنه (Artemisia siberi Besser) با ۱۷۸ به ترتیب بالاترین میزان گزارش استفاده (UR) را نشان دادند. درمنه با ۰.۷۷، شیرین بیان با ۰.۷۳ و آویشن با ۰.۶۹ بیشترین میزان شاخص فراوانی نسبی ثبت (RFC) را نیز به خود اختصاص دادند. پنج فرم زیستی شامل همی کریپتوفیت (۳۸ گونه)، تروفیت (۱۶ گونه)، فانروفیت (۱۶ گونه)، کامفیت (۱۱ گونه) و ژئوفیت (۴ گونه) بین گونه ها مشاهده شد. بیشترین قسمت دارویی مورداستفاده گیاهان در این منطقه، اندام هوایی آنها بود و کاربرد عمده گیاهان دارویی به ترتیب به درمان بیماری های گوارشی، عمومی، تنفسی و پوستی تعلق داشت. در ارتباط با شاخص اجماع مطلعین (ICF) گروه بیماری های اسکلتی و عضلانی بیشترین میزان این شاخص (۰.۹۶) را در بین سایر گروه ها کسب کرد.
کلیدواژه ها:
اتنوبوتانی ، گزارش استفاده (UR) ، شاخص کمی فراوانی نسبی ثبت (RFC) ، شاخص اجماع مطلعان (ICF) ، راز و جرگلان
نویسندگان
پویا آروین
استادیار، گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
رعنا فیروزه
دانش آموخته دکترای فیزیولوژی گیاهی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :