زیست چینه نگاری و دیرینه‎بوم‎شناسی تورونین– سانتونین بر پایه روزن بران شناور، سازند سورگاه، تاقدیس سورگاه، جنوب باختر ایلام

این مطالعه در سازند سورگاه و بر پایه روزن بران شناور انجام پذیرفت و سه پهنه زیستی برای تورونین پسین تا سانتونین پیشین تعیین شد. همچنین با استفاده از نسبت روزن بران شناور به کف زی و استفاده از رابطه تعیین ژرفای Van der Zwaan، به طور کلی از تورونین به سانتونین محیط رسوبی در حال ژرف شدن است. به این صورت که در اواسط انتهای تورونین روزن بران شناور ۹۶ تا ۹۸ درصد بودهاند که ژرفای ۱۰۰۰ متر را نشان می دهد که به محیط زیرباتیال بالایی اشاره دارد. در انتهای تورونین پسین ژرفای آب مقداری کاهش (۵۰۰ تا ۹۰۰ متر) و درصد روزن بران شناور به ۷۰ تا ۹۰ کاهش می یابد که این ژرفا منطقه میانی باتیال بالایی و شرایط الیگوتروفیکی به یوتروفیکی را نشان می دهد. در ابتدای کنیاسین ژرفای آب روند کاهشی به خود می گیرد و درصد روزن بران شناور ۶۵ تا ۸۰، منطقه باتیال بالایی با ژرفای متوسط ۵۰۰ متر و شرایط الیگوتروفیکی را نشان می دهد. اما دوباره در انتهای کنیاسین ژرفای آب روند افزایشی به خود می گیرد و به یک پیک افزایشی کوتاه‎مدت با ژرفای ۱۰۰۰ متر می رسد (شرایط یوتروفیکی). در ابتدای سانتونین ژرفای آب کاهش می یابد. به‎طوری که ژرفای آب به ۲۰۰ تا ۶۰۰ متر و درصد روزن بران شناور به ۴۵ تا ۶۰ می رسد که نشان‎دهنده منطقه بالای باتیال بالایی و شرایط الیگوتروفیکی است در این میان با یک پیک افزایشی ژرفا در کمی پیش از انتهای سازند سورگاه ژرفای آب به ۹۵۰ متر می رسد که فرم‎های بدون کارن چیره می شوند (شرایط یوتروفیکی) و در پایان در انتهای سازند سورگاه (اواخر سانتونین پیشین) ژرفای آب کاهش می یابد. به طور کلی بر پایه روزن بران شناور، یک محیط دریای باز ژرف (باتیال بالایی) برای تورونین به سانتونین در سازند سورگاه تعیین می شود که تحت تاثیر تکرار شرایط الیگوتروفیکی به یوتروفیکی است.