مدیریت بحران، غلبه بر سردرگمی

بحران های حقیقتا ویران گر از قبیل بوپال یا سانحه شاتل فضایی آن چنان نادر و اتفاقی به نظر می رسند که مدیران انجام اقدامات پیش گیرانه را باعث ضرر برمی شمرند. بسیاری حتی به این باورندکه صنایع آنان به نحوی از مصونیت برخوردار است و دچار آسودگی کاذب گردیده اند. نویسنده در یک سری یادداشت برای یک مدیر اجرایی خیالی، این سوال را مطرح می کند: «آیا روش معقولی برای انتخاب این که سازمان باید آماده چه بحران بالقوه ای باشد و کدام بحران را می توان به آسودگی نادیده گرفت، وجود دارد؟ نویسنده به این سوال پاسخ مثبت می دهد. این مقاله مدلی برای مدیریت بحران و کمک به مدیران جهت غلبه بر این گرایش قابل درک اما خطرناک که «برای ما اتفاقی نمی افتد» ارائه می کند.