بررسی تطبیقی و سبک شناسانه جلوه های پایداری درشعر ثابت علاء الدین بوسنوی و نصرالله مردانی (مطالعه موردی : دو سروده" شقایق" و" شهاب یاد تو")

ادبیات پایداری یکی از گونه های ادبیات متعهد است که با توجه به رویدادهای اجتماعی و سیاسی هر ملت و شرایط تاریخی آن بازتاب و انعکاسمتفاوتی دارد. تحولات سیاسی ، اجتماعی، فرهنگی ، جنگ ها در تاریخ ایران و بوسنی، زمینه مناسبی را برای شاعران و نویسندگان ایجاد کرد تا شاعرانبتوانند اشعاری با مضامین پایداری بسرایند. نصرالله مردانی و ثابت علاء الدین بوسنوی ، به عنوان سرایندگان متعهد و شاعران ادبیات پایداری ، در عرصهادبیات فارسی و بوسنی دارای اعتبار و جایگاه خاصی هستند. جستار پیش رو، کوششی است تطبیقی و سبک شناسانه دو سروده «شهاب یادتو» از نصرالله مردانی و «شقایق» از ثابت علاء الدین بوسنوی دو ادیب یادشده که با هجوم ملت های بیگانه به کشورهای بوسنی و ایران روبه رو هستند، در سرودهخویش، ضمن دعوت به حضور سریع در میدان نبرد مخاطب را به ایستادگی و پایداری در برابر اشغالگران و شهادت فرامی خوانند.هدف این مقاله بررسیسبک شناسانه موضوعی و بررسی جلوه های پایداری دو سروده، در سه سطح زبانی ،ادبی، و فکری با تکیه بر چارچوب های ادبیات تطبیقی است.پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی- تحلیلی به بررسی و انطباق شعر این دو شاعر خصوصا در مسئله شهید می پردازد.ابتدا مقاله با تعریفی از ادبیات تطبیقی، پایداری، مولفه های ادبیات پایداری و بررسی تطبیق مضمون، ساختار،بیان در دو شاعر پرداخته شده است .مهم تری ترین یافته های برآمده از اینپژوهش نشان ی دهد که دو شاعر در سروده خود با به کار گیری واژگان و عبارات الهام بخش پایداری و اسلوب تکرار و همچنین استفاده از تصاویر فنی،در پی انتقال مفهوم خویش به مخاطب هستند. به لحاظ موضوعی، سروده مردانی بر مفهوم شهادت، به عنوان یکی از مولفه های ادبیات پایداری تاکید میورزد.