تحلیل نحوی- معنایی «منادا» در مخالفخوانیهای حافظ
محل انتشار: دوفصلنامه کهن نامه ادب پارسی، دوره: 6، شماره: 4
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 177
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CLASS-6-4_004
تاریخ نمایه سازی: 9 بهمن 1400
چکیده مقاله:
حافظ به دلیل انتقاد از اوضاع نابسامان زمانه، از شاعران مخالف خوانی محسوب می شود که با بهره گیری از امکانات زبانی، به دفاع از هنجارهای اخلاقی و اجتماعی پرداخته است. هدف این مقاله، بررسی و تحلیل نقش دستوری «منادا» در مخالفخوانیهای اجتماعی حافظ است که با استفاده از شیوه توصیفی تحلیلی انجام گرفته است. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که حافظ مهمترین شگرد خود را در استفاده از منادا با ایجاد دو گروه: مناداهای محبوب و مناداهای منفور به کار بسته است؛ او ابتدا با استفاده از منادا موجب جلب توجه مخاطب میشود و سپس به کمک جملههای دارای نقش ترغیبی (امری، خبری، پرسشی، التزامی، شرطی و بازدارنده) که پس از منادا قرار میگیرند، به انتقال پیام و انگیزش مخاطب میپردازد؛ با توجه به اینکه جملات پس از منادا معمولا حامل پیام مهمی از سوی گوینده هستند، حافظ نقش ترغیبی زبان را در این گونه از جملات که بیشتر دارای درون مایه های سیاسی- اجتماعی هستند، در خدمت مبارزه بیامان با ریا و ریاکاران قرار داده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم ترکاشوند
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه رازی کرمانشاه
محمد ایرانی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه رازی کرمانشاه