بررسی جرایم یقه سفیدها در حقوق کیفری ایران

جرم شناسی پسامدرن یکی از جدیدترین نظریات جرم شناسی انتقادی است. بر اساس این نظریه، آن چه به عنوان جرم در جوامع امروزی با آن مواجه هستیم عمدتا، برساخته نظام فرهنگی و سیاسی حاکم به ویژه تحت تاثیر گفتمان های غالب در جامعه می باشد و لذا جرم به عنوان یک واقعیتی خارجی و عینی وجود ندارد، بلکه باید به آن به عنوان یک پدیده ی ذهنی نگریست که در بسترهای جامعه به وجود آمده و روابط مبتنی بر قدرت، از آن حمایت می کند .جرم شناسان پسامدرن درصدد اند با تکیه بر مبانی این نظریه نقش گفتمان ها را در شکل دهی به ذهنیت جامعه و هم چنین تاثیر آن ها بر تغییرات قانونی موضوعات مختلف را به نمایش بگذارند. آن ها به این منظور نوعا از روش های کیفی به ویژه تحلیل گفتمان استفاده می کنند. این پژوهش به منظور نشان دادن نقش گفتمان ها در تحولات قانونی ناظر بر جرایم یقه سفید، به تحلیل گفتمان قانونی این حوزه در خلال دهه های مختلف پس از انقلاب اسلامی پرداخته است .در مجموع به نظر می رسد، به رغم وضعیت نسبتا مشابه جرایم یقه سفید در دوره های مختلف پس از انقلاب، مقررات ناظر بر این جرایم تغییرات نامتوازنی را تجربه کرده است. در برخی زمینه ها و برخی ادوار، شدت عمل بسیار بالا و در دوره های دیگر واکنش های بسیار خفیفی نسبت به جرایم یقه سفید اعمال شده است. این وضعیت، در نمونه پژوهی های صورت گرفته در مورد قانون مجازات اخلال گران در نظام اقتصادی و هم چنین قانون مبارزه با پول شویی، به طرز مشهودی به چشم می خورد. گرچه حوادث و اتفاقات پیش بینی نشده در تغییرات قانونی مذکور بی تاثیر نبوده است، به نظر می رسد، عمل کرد قوای مختلف حکومتی در شکل دهی به گفتمان های ناظر بر جرایم یقه سفید دوره های مختلف، یک عامل اساسی در تحولات مذکور می باشد.