بررسی فقهی و حقوقی جرم محاربه در قانون مجازات ایران (قانون جرائم نیرو های مسلح)

جرم محاربه و افساد فی الارض یک عنوان کلی برای جرائم علیه امنیت جامعه از امنیت داخلی و یا خارجی اقتصادی، نظامی، فرهنگی و سیاسی دارد به همین جهت قانون گذار اسلامی برخی از جرایم را به جرم محاربه و افساد فی الارض تعمیم داده و مرتکب را به مجازات محارب و مفسد فی الارض محکوم می نماید با این وجود قانون گذار جرایم متعددی را که هیچ شباهت ماهوی با جرم محاربه ندارد در حکم محاربه قلمداد کرده است و مرتکب این آنها را مستوجب مجازات سنگین محاربه دانسته است این جرایم اگرچه با محاربه دارای شباهت هایی هستند اما بسیاری از آنها به واسطه وجود وجوه افتراق فراوان و در مخالفت با اصول و مبانی متقن فقه و حقوق عرفی هرگز از مصادیق جرم محاربه و یا حتی در حکم آن محسوب نمی شود . در این تحقیق سعی در بررسی معانی فقهی و حقوقی جرم محاربه و مصادیقی که در حکم محاربه ( قانون جرائم نیرو های مسلح ) شده است تا گامی باشد در جهت عدم تجزیه حقوق اشخاص و اهداف اصول قانون اساسی و برآورده نماید.