بررسی تاثیر معماری پارامتریک در معماری معاصر ایران

بیان مسئله:امروزه و با نگاهی به معماری معاصر در طراحی ساختمان ها و نماها در می یابیم که عوامل موثری باعث گردیده که از هویت و معماری سنتی فاصله بگیریم و اتصال بین معماری معاصر و سنتی در حد زیادی کم رنگ گردد .اهمیت تحقیق حاضر بدان جهت می باشد که معماری معاصر کشور های اسلامی به عنوان یک فصل مشترک این کشور ها همواره کمبود گفتمان بین رویکرد های سنتی و مدرن را برای خلق هندسه ، فرم های جدید و کیفیت های فضایی ویژه را احساس کرده است .هدف پژوهش : طراحی منسجم و یک پارچه با پیوند فرهنگ و فناوری نوین از طریق راهکارهای دیجیتال با تاکید بر طراحی پارامتریک وهمچنین ارتقاء کیفیت کالبدی(زیبایی شناسی) روش پژوهش :مقاله حاضر به روش توصیفی -تحلیلی می باشد روش گردآوری به دو صورت مطالعات کتابخانه ای و استفاده ازپایان نامه ها،مقالات معتبر و کتب معماری مرتبط با موضوع و همچنین و به صورت میدانی که استفاده از نظرات کارشناسان از جمله معماران شاخص در حوزه طراحی پارامتریک و تصویر برداری از سایت های انتخابی و... بوده است .نتیجه گیری : طراحی پارامتریک به عنوان یکی از زیرشاخه های اصلی فناوری نوین روز به روز در حال کسب وجهه و اعتبار می باشد.از طرفی ناکارآمدی مدلهای مربوط به دوران مدرن کاملا آشکار شده و جریان سردرگم حاکم بر معماری معاصر به دنبال راهکاری روشمند، علمی و قابل انعطاف است. روشهای طراحی پارامتریک که مبتنی بر اصول برنامه نویسی و با استفاده از نرم افزارهای پیشرفته مدلسازی صور ت میگیرد؛ میتواند به معماران این توانایی را ببخشد که به بازآفرینی نقوش هندسی در قالب هایی نو و منطبق برنیازهای دوره ی معاصر روی آورند که علاوه بر تنوع و نو بودن و منطبق بودن با زیبایی شناختی و عملکردی پیچیده دنیای کنونی هویت و ارزش های تاریخی و فرهنگی حفظ شود.