تعارض نظریه رویا انگاری وحی قرآنی با آیات، روایات و علم

یکی از شبهات قرآنی که توسط دکترسروش مطرح شده شبهه: "محمد(ص) راوی رویای رسولانه" است. وی آیات قرآن کریم را رمزآلود دانسته، وحی را خواب و خیال عارفانه رسول اکرم (ص) تعریف میکند. وی جهت اثبات سخن خود به اشعار مولوی و گزارههایی از عرفا استشهاد و قصههای قرآن را نمادین و رمزی تلقی کرده، و تناقضنماییهای متن برخی آیات قرآن را شاهد میآورد. مقاله پیش رو تلاشی است که ادله رد و نقد این شبهه را برگرفته از آیات، روایات، عقل و علم (جغرافیای تاریخی)؛ طرح میکند. در این پژوهش ابتدا به هفت فراز سخن دکتر سروش اشاره و به آن پاسخ داده شده است. سپس به تناقض نظریه "رویا انگاری وحی" با پنج دلیل عام دیگر پرداخته شده است. این پنج دلیل در دو محور برون متنی (غیرقرآنی)؛ و درون متنی (قرآنی) سامان یافته­اند. ادله غیرقرآنی شامل شواهد تاریخی و حدیثی است که در دو مورد ارائه میشود: مشاهده آثار فیزیکی وحی توسط اطرافیان و عصمت پیامبر. سه دلیل قرآنی عبارتند از: تفاوت وحی با رویا و مکاشفه؛ عتاب و تهدید پیامبر توسط خداوند در آیات قرآن و امی بودن پیامبر (ص).