نقد دیدگاه بلاشر در زمینه گسترش قرائات

از همان آغاز دعوت نبوی، آیات آسمانی قرآن مورد هجوم دشمنان و ناآگاهان قرار داشته است و مستشرقان در حوزه وحی قرآنی، اختلاف قرائات را بستری خوب و دستاویز مناسبی برای مشوش جلوه دادن نص قرآن شمرده اند؛ چرا که گاه آن را مساوی با تحریف قرآن و گاه ناشی از جواز نسخ یا دلیل بر نقص و کاستی قرآن یا نتیجه دستبرد در متن قرآن دانسته اند. بلاشر نیز همچون دیگر مستشرقان به این امر دامن میزند وخود به نوعی، در سردر گمی گرفتار آمده است. این نوشتار با دقت در سخنان او، برخی از ریشهها، زمینهها وعوامل اختلاف قرائت‎ها، (مانند تاثیر نفوذ مراکز قاریان بر شیوه قرائتها، تعدد مصحفها و رابطه آن با اختلاف قرائت ها، کثرت قاریان، و فاصله زمانی طولانی از زمان نزول وحی، تاثیر عوامل سیاسی و حاکمیتها بر انتخاب یک قرائت) را بررسی نموده و در یک تحلیل منطقی روشن نموده که هیچ کدام از این موارد نمیتواند موجبات سستی، کاستی، یا خدشه در متن قرآن را فراهم نمایند.