مسئولیت مدنی انتقال ویروس کرونا بین ورزشکاران در زمان ممنوعیت فعالیت ورزشی

کووید ۱۹ یکی از بیماری های خطرناک سریع الانتشار است که در سطح گسترده قابل انتقال است. با وجود پیدایش این ویروس دولت ها فعلا جهت پیشگیری از انتشار بیش از حد آن راه چاره را تا زمان کشف واکسن قرنطینه خانگی و تعطیلی برخی کسب و کارهای اشخاص می دانند. ورزش از جمله فعالیت هایی است که به دلیل اجتماع چندین نفر در یک مکان امکان مبتلا شدن افراد به ویروس وجود دارد. بنابراین تعطیلی و ممنوعیت فعالیت های ورزشی در زمان همه گیری بیماری از جمله اقدامات می باشد. اما ممکن است با وجود ممنوعیت های ورزشی عده ای به تمرینات و انجام مسابقات رفته و باعث انتقال ویروس به سایر ورزشکاران گردند. در این مقاله که به صورت توصیفی- تحلیلی نوشته شده است به دنبال اهدافی چون مسئولیت مدنی ورزشکاران در انتقال ویروس کرونا و شیوه جبران خسارت آن می باشد. در خصوص تحقق مسئولیت مدنی باید سه رکن، ضرر، فعل زیان بار و رابطه سببیت مد نظر قرار گیرد تا بتوان شخص انتقال دهنده ویروس را دارای مسئولیت مدنی دانست. نتایج حاکی از آن است که با وجود چنین فرضی که شخص با علم و آگاهی به وجود چنین بیماری در خود در تمرینات یا مسابقات ورزشی حضور پیدا کرده و موجب سرایت ویروس به سایرین شده است مسئولیت مدنی بر او بار می گردد. زیرا او در چنین شرایطی عامل زیان محسوب شده و مسئول خسارت وارد شده به سایر ورزشکاران می باشد. در خصوص رابطه سببیت نیز باید گفت که تنها در صورتی مسئولیت مدنی متوجه بازیکن حامل ویروس کرونا می باشد که بین عامل زیان و زیان دیده رابطه ای مستقیم وجود داشته باشد. دست دادن، روبوسی، عدم رعایت موازین بهداشتی مانند ماسک نزدن می تواند عاملی موجب ایجاد رابطه سبیبت باشد. راهکارهای جبران خسارت جهت مسئولیت مدنی ورزشکار مقصر در انتقال ویروس کرونا جبران مالی و معنوی مانند الزام به عذرخواهی می باشد.