بررسی رابطه ی مکان یابی مجتمع های مسکونی و تمایل اجتماعی سکونتی ساکنین نمونه مورد مطالعه: مجتمع مسکونی سعیدیه و مجتمع مسکونی امام خمینی شهر همدان

تمایل اجتماعی نسبت به محیط سکونت، طیف وسیعی از مولفه های کالبدی و فضایی را در بر می گیرد که در مجموع ارزش محیط سکونت را برای ساکنین بیان می کند. طبق دیدگاه نظریه پردازان ارزش محیط سکونت به عوامل بسیاری بستگی دارد که یکی از این عوامل در حوزه برنامه ریزی، مکان قرارگیری محیط زندگی از نظر موقعیت شهری است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و با مطالعه تطبیقی مولفه ها و مکان قرارگیری متفاوت دو مجتمع مسکونی سعیدیه و امام خمینی در شهر همدان به نقش جانمایی مجتمع های مسکونی از بعد شهری و بررسی تمایل اجتماعی ساکنین این دو مجتمع به محل سکونتشان پرداخته است. این پژوهش به لحاظ روش ، کیفی، میدانی و کتابخانه ای، قوم نگاری و با استفاده از انجام مصاحبه، توصیفی، تحلیلی می باشد. در نتیجه ضمن بررسی و مطالعه اسناد مرتبط و تحلیل مصاحبه های انجام شده با در نظر گرفتن دیدگاه های نظریه پردازان این حوزه به تطبیق و تبیین تمایل سکونتی افراد ساکن از جانمایی شهری این مجتمع ها پرداخته شده است. به نظر می رسد مکان مجتمع مسکونی با کیفت بالاتر شهری دارای امکانات بیشتری در داخل و خارج مجتمع مسکونی بوده و تمایل به ادامه سکونت و ماندگاری ساکنین را به همراه دارد با توجه به یافته های پژوهش از طیق مصاحبه های مشارکتی در پایان مدل و الگویی ارائه شد که رابطه ی تمایل سکونتی ساکنین دو مجتمع مسکونی مذکور را با مکان قرار گیری با توجه به مولفه های آن نشان می دهد.