اثر سطوح مختلف زغال زیستی بر تعداد گل، وزن خشک اندام هوایی و ریشه و طول و عرض برگ گیاه سرخارگل

بیوجار (زغال زیستی) نوعی ماده آلی غنی از کربن می باشد که از سوزاندن مواد آلی در شرایط اکسیژن کم و یا بدون اکسیژن تولید می شود. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف بیوچار بر برخی پارامترهای گیاه سرخارگل، آزمایشی در قالب بلوک کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمار آزمایش شامل بیوچار در پنج سطح صفر، ۲/۵، ۵، ۷/۵ و ۱۰ گرم بر متر مربع درصد وزنی بود. نتایج نشان داد که اگرچه کاربرد بیوچار بر صفات طول و عرض برگ معنی دار نبود ولی باعث افزایش وزن خشک اندام هوایی و ریشه و تعداد گل شد. بیوچار از طریق بهبود اندازه خلل و فرج و افزایش ذخیره آب در خاک می تواند باعث بهبود شرایط رشد ریشه شود.