ارزیابی و اثربخشی کارایی مدیریت فعلی در مراتع قشلاقی (مطالعه موردی: مراتع شرق استان گلستان)

اجرای طرح های مرتع داری و قرق مراتع از جمله روش های مدیریتی مراتع می باشند که به عنوان بهترین روش در جهت اصلاح و احیای مراتع مورد ملاحظه قرار گرفته است. لذا ارزیابی همه عوامل تاثیرگذار بر وضعیت مرتع، شناسایی و تفکیک اثر این دو روش مدیریتی از موارد مهم و قابل تامل در مباحث مدیریتی می باشد. در این تحقیق با استفاده از اندازه گیری پارامترهای پوشش گیاهی به روش سیستماتیک تصادفی در مراتع مورد نظر، اثرگذاری عوامل مدیریتی نظیر طرح های مرتع داری و قرق مورد ارزیابی قرار گرفت. این تحقیق در مراتع قشلاقی استان گلستان در دو سامانه عرفی یکی دارای طرح مرتع داری با تنسیق افراضی (طرح مرتع داری پشه لر) و دیگری فاقد طرح (مرتع ممیزی شده تروتی) که از نظر شرایط اقلیمی مشابه و هم مرز و سامان هستند، همچنین در مراتع قرق ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان (اینچه شوره زار) و مراتع هم جوار آن (مراتع چرا شده)، در دو بخش صورت گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که درصد پوشش گیاهی، تراکم و تولید در مراتع دارای طرح مرتع داری و مراتع قرق شده نسبت به مراتعی که طرح مرتع داری در آن ها انجام نشده (تروتی) دارای اختلاف قابل ملاحظه و معنی دار است. این موضوع نشان از توانایی این گونه طرح ها در مدیریت علمی و صحیح بر مراتع است. البته می توان دلیل این موضوع را در نظارت بر اجرای طرح ها دانست.