بررسی اثر شدت های مختلف چرای دام بر برخی از خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک (مطالعه موردی: حوزه آبخیز نومه رود)

خاک به عنوان بستر حیات نقش قابل ملاحظه ای در رشد و نمو گیاهان و ایجاد پوشش گیاهی در اراضی مرتعی دارد و متعاقبا پوشش گیاهی نیز در اکوسیستم های مرتعی نقش موثری در حفاظت از منابع آب و خاک را برعهده دارند و چنانچه حفظ نشوند کمبود عناصر غذایی، فرسایش و نهایتا تخریب این اکوسیستم ها را به دنبال خواهد داشت. چرای مناسب دام منجر به حفظ گونه های مرغوب مرتعی شده و همچنین دوام تولید در اکوسیستم های مرتعی را منجر می گردد. در این تحقیق اثر شدت های مختلف چرای دام (متوسط و شدید) بر برخی از خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک در بخشی از اراضی مرتعی حوزه آبخیز نومه رود مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور پس از بازدید میدانی دو منطقه با شدت چرایی متوسط و سنگین مشخص شدند و بررسی خصوصیات مورد نظر خاک در آن ها صورت گرفت. نمونه خاک از عمق ۰ تا ۳۰ سانتیمتری به تعداد ۳۰ نمونه در طول سه ترانسکت (هر ترانسکت ۱۰ نمونه) به طور تصادفی در هر منطقه چرایی اخذ گردید. نتایج نشان داد که شدت چرای دام منجر به تغییرات معنی دار در سطح ۵ درصد در میزان نفوذپذیری، وزن مخصوص ظاهری، شوری، درصد ماده آلی، فسفر قابل جذب، پتاسیم قابل جذب و کلسیم شده است ما در بافت خاک، اسیدیته و نیتروژن خاک سطحی اثرگذار نبوده است.