تفکیک فازهای تنش دیرین بر پایه داده های گسلی ناهمگن در بخش مرکزی گسل دهشیر

         در این پژوهش، تفکیک فازهای تنش دیرین در محدوده مرکزی گسل دهشیر با استفاده از تحلیل تنش دیرین بر اساس مطالعه  داده لغزش گسلی ناهمگن و خطواره های لغزشی مربوط صورت گرفته است. این داده ها از سازند های کرتاسه(آهک تفت)، ائوسن آغازی(کنگلومرای کرمان) وائوسن(سنگ های آتشفشانی) برداشت شده است. برای تعیین جهت لغزش، از شاخص هایی چون جدایش چینه شناسی، پله های تجمعی کانی ها، شکستگی های ریدل ، شکاف های کششی استفاده شده است .گسل های منطقه مورد مطالعه بیشتر دو روند NE وNW را نشان می دهندکه روندNW چیره است. بر اساس مطالعه  داده لغزش گسلی ناهمگن و خطواره های لغزشی مربوط به آنها با استفاده از روش وارون چند مرتبه ای می توان کمترین انتظار تاثیر دو فاز را در منطقه داشت که محور تنش بیشینه ۱σ به طور عمده در فازهای تفکیک شده روند NE را نشان می دهند. محور تنش کمینه۳ σ نیز روند NW  را نشان داده که با توجه به موقعیت تنش۳σ عملکرد گسل ها در منطقه بیشتر به صورت گسل های امتداد لغز و امتداد لغز با مولفه معکوس است. به علاوه شکل میدان تنش فازهای تفکیک شده در منطقه دوکی شکل است.