الگوی تربیتی اعتقادی کودکان تا هفت سالگی بر اساس تعالیم اسلامی

کتاب های آسمانی و انبیاء و اولیای الهی، برای تربیت بشر با ارائه جهان بینی و بیان اخلاق و تشریح آداب و والزام به انجام آنها، دین را توصیف کرده اند. تربیت دینی زاییده این مجموعه منسجم است و تربیت یافته این مکتب ، باید تصویری روشن وبینشی شفاف نسبت به خدا و خودش وهستی داشته باشد. همچنین باید خوبی ها و بدها به او عرضه شود و چگونگی کسب فضایل و دوری از رذایل را بیاموزد و آداب آیین های دینی ، به خصوص واجبات ومحرمات را فراگیرد و به واجبات عمل و از محارم دوری کند. بیان این موضوعات، به صورت همه جانبه وعمیق و تدریجی ، همراه با باور و عواطف ، در گذر زمان باعث شکل گیری شخصیت دینی مخاطب می شود که با بروز باورهای دینی و خلق ها و رفتارهای دینی نمود می یابد. هدف این پژوهش، بررسی و استخراج اصول تربیت توحیدی در هفت سال نخست زندگی فرد است. در این پژوهش با استفاده از روش های توصیفی، تحلیلی و استنتاجی به واکاوی متون اسلامی در رابطه با تربیت توحیدی در هفت سال نخست زندگی که در تعالیم دینی از آن با عنوان «دوره سیادت» نام برده می شود، پرداخته شد. از آنجاکه بنابر اعتقاد بسیاری از روانشناسان و علمای تعلیم و تربیت، این دوره در بنیان گذاری شخصیت فرد از اهمیت ویژه ای برخوردار است و نیز اولین مواجهه فکری و عاطفی انسان با خدا در این مرحله از حیات وی صورت می گیرد، پس واضح است که کیفیت این مواجهه و رابطه نخستین و نیز چگونگی گذران این دوره طلایی تربیت، از چه اهمیت اساسی و تاثیر شگرفی در سراسر زندگانی آدمی و جهت گیری نهایی او برخوردار خواهد بود.