تحلیل ساختاری پهنه برخوردی کوهزاد زاگرس در باختر الیگودرز
محل انتشار: فصلنامه علوم زمین، دوره: 19، شماره: 76
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 145
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GSJ-19-76_020
تاریخ نمایه سازی: 18 بهمن 1400
چکیده مقاله:
در پهنه برخوردی کوهزاد زاگرس سبک ساختاری از بخش درونی (پهنه سنندج - سیرجان) به سمت بخش بیرونی (زاگرس) به ترتیب از سبک ستبر پوسته به سبک نازک پوسته تغییر می نماید. در این پهنه، گسل های راندگی با روند شمال باختر - جنوب خاور و شیب به سمت شمال خاوری، قدیمی ترین واحدهای ترادف رسوبی را به سطح رسانده اند. بر اساس الگوی دگرشکلی، پهنه برخوردی کوهزاد زاگرس را می توان به دو محدوده مشخص که توسط راندگی اصلی زاگرس از یکدیگر جدا شده اند، تفکیک نمود، بخش بیرونی به طور عمده ساختار راندگی فلسی نازک پوسته دارد، اما بخش درونی دارای کوتاه شدگی بیشتر، دگرشکلی پی سنگ و ساختار دوپلکسی است. در بخش درونی سفره های راندگی متعددی که از سنگ های دگرگونی منشا گرفته اند و تا پیشانی راندگی اصلی زاگرس پیشروی نموده اند، گسترش یافته است. سازوکار حرکتی این سفره های راندگی، گرانشی و زمین ساختی بوده و تا مسافت هایی از ۲ تا ۲۰ کیلومتر جابه جا شده اند. افزون بر گسل های پی سنگی موازی روند زاگرس (گسل اصلی جوان زاگرس)، گسل های پی سنگی عمود بر روند زاگرس (در اینجا به نام گسل پی سنگی ازنا معرفی می شود) نیز دگر شکلی منطقه را تحت تاثیر قرار داده اند که سبب تغییر سبک دگرریختی در طول پهنه برخوردی شده اند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
امیرحسین صدر
گروه تکتونیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محمد محجل
گروه زمین شناسی تکتونیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس
علی یساقی
گروه تکتونیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :