رنگ به مثابه امر سیاسی: تاملی زیبایی شناختی _ زبانشناختی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 193

فایل این مقاله در 33 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJCR-14-3_003

تاریخ نمایه سازی: 18 بهمن 1400

چکیده مقاله:

رنگ، تنها رنگ نیست؛ نماد، زبان، پیام، دلالت، هنر، قدرت، مقاومت، و سیاست است. رنگ، عنصری دیداری، ارتباطی، و ادراکی است که می تواند احساسات آدمیان را تحریک یا تسکین بخشد و کنش گفتاری و رفتاری آنان را تغییر و جهت دهد. در آموزه های ادیان و نحله های فکری و سیاسی، از رنگ به عنوان یک نماد یا عامل تمایز از دیگران بهره گرفته شده و بازنمایی ها و قرائت های متفاوت و متخالفی از رنگ و دلالت های زبان شناختی و ماورای زبان شناختی آن ارائه شده است. در میان این فراوانی دلالت ها، این نوشتار به روشی تحلیلی با بهره گیری از منابع کتابخانه ای، تمرکز خود را بر دلالت سیاسی رنگ قرار داده و با مفروض گرفتن رابطه رنگ و سیاست، تلاش کرده است دفتر خود را با اثبات یا ابطال این فرضیه به پایان برد که: «هر بی رنگی، آن گاه که اسیر رنگ امر نمادین یا امر واقع می شود، تبدیل به امر سیاسی (با جوهره ستیهندگی یا آنتاگونیستی) می شود. این نوشتار، دو هدف را در خود نهان دارد: نخست، عبور از حصار تعریف های سنتی از سیاست و امر سیاسی، و طرح سیاست به مثابه امر هنری و برعکس (هدف نظری)، و دوم، آشنا کردن کنش ورزان سیاسی با زبان متفاوت از سیاست، که می تواند هم به مثابه زبان قدرت، و هم زبان مقاومت در جامعه امروز ما نقش آفرینی کند (هدف عملی).

کلیدواژه ها:

نویسندگان

مجید ازادبخت

دکتری پژوهش هنر، گروه پژوهش هنر، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

اصغر فهیمی فر

دانشیار پژوهش هنر، گروه پژوهش هنر، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

محمدرضا تاجیک

دانشیار علوم سیاسی، گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • ابوالقاسمی، محمدرضا (۱۳۹۷). پدیدارشناسی رنگ در نقاشی. نشریه هنرهای زیبا ...
  • ایتن، یوهانس (۱۳۸۴). عناصر رنگ (مترجم: محمد حسین حلیمی؛ چاپ ...
  • آیزمن، لئاتریس (۱۳۹۱). روان شناسی کاربردی رنگ ها (پنتون) (مترجم: ...
  • بابایی، معصومه (۱۳۹۰). بررسی جامعه شناسانه تعارضات موجود در زمینه ...
  • بدیو، آلن (۱۳۹۷). سیاه درخشش یک نا -رنگ (مترجم: فرید ...
  • تاجیک، محمدرضا (۱۳۹۲). سیاه، سفید، خاکستری. تهران: تیسا ...
  • ژیل، دلوز؛ و گتاری، فیلیکس (۱۳۹۲). چندین سیاست، در: نام ...
  • شاهین، شهناز (۱۳۸۳). بررسی نماد رنگ در تئاتر و ادبیات. ...
  • فرزان، ناصر (۱۳۷۷). تاریخ تحول هنر و صنعت رنگ در ...
  • فکوهی، ناصر (۱۳۹۲). انسان شناسی هنر: زیبایی، قدرت، اساطیر (چاپ ...
  • کاپستیک، جوانا؛ و لوید، مریل (۱۳۸۸). رنگ در دکوراسیون و ...
  • کلنر، داگلاس (۱۳۹۹). نمایش رسانه ای (مترجم: گودرز میرزایی). تهران: ...
  • لوشر، ماکس (۱۳۶۹). روان شناسی رنگ ها (مترجم: حمیدرضا بلوچ). ...
  • مائده، جابری راد؛ و فرج پهلو، عبدالحسین (۱۳۹۱). جایگاه رنگ ...
  • موف، شنتال (۱۳۹۲). بازگشت امر سیاسی (مترجم: عارف اقوامی مقام). ...
  • وارد، گلن (۱۳۸۴). پست مدرنیسم (مترجم: علی مرشدی زاد). تهران: ...
  • ویتگنشتاین، لودویگ (۱۳۹۳). درباره رنگ ها (مترجم: لیلی گلستان). تهران: ...
  • وینسنت، اندرو (۱۳۷۱). نظریه های دولت (مترجم: حسین بشیریه). تهران: ...
  • Cocteau, J. (۱۹۳۴), La Machine Infernale. Berard Grasset ...
  • Corvin, M. (۱۹۹۵). Dictionnaire encycopedique du Theatre TomeI I. Paris: ...
  • Da Vinci, L. (۱۹۵۶). Treatise on Painting (A. Phillips Mc ...
  • Delibere, M. (۱۹۶۴). La Couleur. Paris: PUF ...
  • Klee, P. (۱۹۵۷). Tagebücher von Paul Klee ۱۸۹۸-۱۹۱۸. Dumont Schauberg: ...
  • Pastoureau, M. (۲۰۱۷). Red: The history of a color. Princeton, NJ: ...
  • Gamble A. (۱۹۹۰). Theories of British Poltics. Political Studies, ۳۸(۳), ...
  • Deleuze, G., & Guattari, F. (۲۰۰۹). Anti-Oedipus: Capitalism and Schizophrenia ...
  • Deleuze, G., & Guattari, F. (۱۹۸۷). A Thousand Platasus: Capitalism ...
  • نمایش کامل مراجع