تحلیل رابطه توسعه کالبدی و زیست محیطی روستایی با مهاجرت معکوس؛ مطالعه موردی منطقه ۱۹ شهر تهران

روند مهاجرت های روستا به شهر در طول ۳۵ سال اخیر در ایران نشان دهنده شکل گیری جریان مهاجرت معکوس است که با وجود تاثیرگذاری آن در مبدا و مقصد، کمتر مورد توجه محققان و برنامه ریزان قرار گرفته است. در این راستا، این پژوهش با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، همبستگی و علی و با هدف تبیین نقش مهاجرت های معکوس در توسعه سکونتگاه های روستائیان منطقه۱۹ صورت گرفته است. همچنین شناسایی مهمترین عوامل دخیل در مهاجرت های معکوس روستائیان هدف دیگر تحقیق به شمار میرود. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته می باشد که روایی آن با نظر کارشناسان مربوطه بصورت صوری مورد تایید قرار گرفته، و برای تعیین پایایی پرسشنامه نیز از مقدار آلفای کرونباخ استفاده شد که برابر با ۷۸/۰ بوده و در تحقیقات مربوط به علوم انسانی این مقدار رضایت بخش می باشد. حجم جامعه آماری پژوهش بر اساس مدل کوکران ۳۸۴ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی بود. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از آزمون های آماری تی تک نمونه ای و تی مستقل و از نرم افزارهای spss و pls استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که نقش آفرینی مهاجرت های معکوس در توسعه سکونتگاه های روستایی از لحاظ ابعاد اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی خیلی زیاد می باشد.