مطالعه تطبیقی حمایت از حریم خصوصی زندگی اشخاص در حقوق ایران و فقه اسلام

مساله حریم خصوصی یک پدیده حقوقی جدید در مغرب زمین است ولی با وارسی شریعت و فقه پی می بریم، که ابعاد آن در اسلام نیز مورد توجه قرار گرفته است. تحقیق حاضر تلاشی است در بررسی مبانی و زمینه های حریم خصوصی در فقه اسلامی و حقوق ایران و چالش هایی که در این زمینه وجود دارد. این تحقیق به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام شد و در آن نشان داده شد که در نظام حقوقی ایران حریم خصوصی به صورت مشخص و معنون، حمایت نشده است. همانند موضع نظام حقوقی اسلام، موضع حقوق موضوعه ایران در مواجهه با حریم خصوصی تحویل گرایانه است. یعنی از حقوق و آزادی هایی که تحت عنوان حریم خصوصی حمایت می شوند؛ به طور ضمنی و در بطن سایر قواعد حقوقی ایران هر چند به طور ناقص، حمایت می شود. در واقع، حق مستقلی به نام حریم خصوصی وجود ندارد و حق مذکور، مفاد و موضوع تازه ای ندارد و مطلب خاصی نیز نمی گوید. قانون اساسی، قانون مجازات اسلامی، قانون آیین دادرسی کیفری، قانون مطبوعات، قانون و مقررات مربوط به ارتباطات پستی و تلفنی؛ در زمره قوانین و مقرراتی هستند که گاه ضمنی و گاه صراحتا از برخی مصادیق حریم خصوصی حمایت کرده اند.