نقش سرمایه ساختاری در کاهش فساد اداری (مطالعه موردی: سازمان های دولتی شهر شیراز)

هدف : مبارزه با فساد اداری و کاهش آن، دغدغه همیشگی حکمرانان بوده که برای دستیابی به این هدف از ابزارهای مختلفی بهره گرفته شده است. بااینکه اغلب راه حل ها بر مبارزه با معلول و کنترل پس نگر متمرکزند، رویکردهای نوین بر طراحی دستگاه ها، قوانین و مقررات پیش نگر که به سرمایه ساختاری معروف اند، تاکید می کنند. این پژوهش به بررسی نقش سرمایه ساختاری در کاهش فساد اداری در اداره های دولتی شهر شیراز پرداخته است.روش : به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش کاربردی و روش پژوهش توصیفی پیمایشی بود. ازنظر شاخص زمانی از پژوهش های مقطعی به شمار می آید. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان سازمان های دولتی شهر شیراز به تعداد ۶۵۰۰ نفر است که بر اساس جدول مورگان تعداد ۳۶۳ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. متغیرهای پژوهش به کمک پرسشنامه های سرمایه ساختاری بچینی (۲۰۱۵) و فساد اداری افضلی (۱۳۹۰) اندازه گیری شد و جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه هم زمان استفاده شد.یافته ها : یافته های پژوهش نشان می دهد، بین سرمایه ساختاری با فساد اداری رابطه منفی و معنادار وجود دارد و سرمایه ساختاری نقش معناداری در کاهش فساد اداری دارد.نتیجه گیری : برخورداری سازمان ها از یک سرمایه ساختاری مناسب، روش بسیار موثری برای کاهش فساد اداری هست.