ارزیابی مدل المان چسبنده جهت پیش بینی مقاومت باند اتصال فولاد-FRP

چکیده تنوع مودهای خرابی که در اتصالات مختلف فولاد و FRP اتفاق می افتد پیچیدگی طراحی این اتصالات را افزایش داده است. تنوع مودهای خرابی عمدتا به دلیل نبود سیستم کنترلی مناسب و کیفیت ناکافی پروتکل ها و شیوه نامه هاست. استفاده از روش های بر مبنای انرژی می تواند به عنوان روشی جهت جبران این ضعف مورد استفاده قرار گیرد. در این مطالعه به معرفی و بررسی روش المان چسبنده به عنوان روشی مناسب جهت مدل سازی اتصالات فولاد و FRP پرداخته می شود. پارامترهایی از قبیل شکل و نوع المان چسبنده، موقعیت مسیر ترک، طول ناحیه ی خرابی، تغییرات مشخصات چسبنده و FRP و انواع مختلف مود خرابی شامل چسبنده، جداشدگی و خرابی FRP، مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج بررسی نشان می دهد که مدل المان چسبنده می تواند به خوبی رفتار آزمایشگاهی این اتصالات را پیش بینی کند. این ویژگی می تواند در طراحی اتصالات و همچنین در شرایط مختلف دمایی و حرارتی مورد استفاده قرار گیرد.