تقسیم بندی و بررسی تغییرات فضایی نوار ساحلی جزیره قشم با سیستم تحلیل رقومی خط ساحلی (DSAS)

خلاصه در این مطالعه، لندفرم های ساحلی با استفاده از نقشه های توپوگرافی، زمین شناسی، مطالعات میدانی و تصاویر ماهواره ای به روش شپارد طبقه بندی گردید. سپس جهت تحلیل تغییرات خط ساحلی جزیره قشم طی سال های ۲۰۲۰-۱۹۹۰ از تصاویر ماهواره ای TM، ETM+ و OLI برای سال های ۱۹۹۰، ۲۰۰۰، ۲۰۱۳ و ۲۰۲۰ و ابزار تحلیل سامانه خط ساحلی (DSAS) استفاده گردید و با روش های آماری LRR، EPR، NSM و SCE، تغییرات خط ساحلی تحلیل شد. نتایج طبقه بندی شپارد نشان داد که واحدهای تراس، دشت های دامنه ای و تپه های مرتفع به عنوان سواحل اولیه به ترتیب ۱۷/۳۸، ۹۴/۲۹ و ۴۳/۱۸ درصد از واحدهای ساحلی را به خود اختصاص داده اند. رسوبات دریایی و واحدهای انسان ساخت به عنوان سواحل ثانویه به ترتیب ۰۴/۱۲ و ۴۰/۱ درصد از سواحل را در بر گرفته اند. سواحل اولیه در جنوب و سواحل ثانویه در شمال جزیره قشم قرار دارند. نتایج مدل DSAS نشان داد که طی ۳۱ سال، متوسط نرخ جابه جایی (LRR) خط ساحلی در تپه های مرتفع، دشت های دامنه ای، تراس ها، انسان ساخت، مانگرو، بندر دولاب، دستکو و دیرستان به ترتیب ۳/۱۱، ۸/۶، ۴/۵، ۷/۲۱، ۴/۲۶، ۸/۲۲، ۵ و ۶/۱۵ متردرسال بوده است. در سواحل اولیه و ثانویه نرخ LRR به ترتیب ۶۳/۷ و ۴۴/۱۹ متردرسال و نرخ NSM به ترتیب ۳/۲۴۱ و ۵۶۹ متر در ۳۱سال بوده که به دلیل ته نشینی رسوبات ساحلی به-ویژه در جنگل های مانگرو، پیشروی خط ساحلی در سواحل ثانویه در شمال جزیره قشم، بیشتر از دیگر نواحی ساحلی می-باشد.