ارزیابی و تحلیل پارک های شهری با اصول مکان یابی مطالعه موردی: پارک های شهر خمینی شهر

چکیده فضاهای سبز شهری نوعی از سطوح کاربری زمین شهری با پوشش های گیاهی انسان ساخت است که واجد بازدهی اجتماعی و بازدهی اکولوژیکی هستند ساخت پارک ها به شکل امروزی از قرن نوزدهم آغاز شد اهمیت وجود پارک ها از این رو می باشد که به عنوان ریه های تنفسی شهر ها یاد شده و برای تلطیف فضای شهر، کاهش آلودگی هوا و صدا، کاهش بیماری های روحی و روانی و مانند آن اهمیت دارد، بنابراین اهمیت و تاثیر پارک و فضای سبز شهری در حیات و پایداری، تاثیرات فیزیکی، طبیعی و اجتماعی شهری انکارناپذیر است. به همین علت وجود آن در شهرها، توزیع متناسب و سرانه اختصاص یافته به آن بر اساس نیاز جمعیتی از مباحث اساسی در برنامه ریزی و مدیریت شهری است. این پژوهش برآن است تا پارک های خمینی شهر را براساس اصول مکانیابی ارزیابی و تحلیل نماید براساس ماهیت هدف از نوع کاربردی و براساس ماهیت روش از نوع توصیفی موردی و تحلیلی می باشد. درگردآوری داده ها از روش اسنادی، کتابخانه ای و میدانی با استفاده از ابزار چک لیست و برداشت اطلاعات انجام گردید. در تجزیه و تحلیل داده ها از ماتریس های تحلیل کیفی کاربری ها و مدل کیفی سوات استفاده شده است.. نتایج بدست آمده از این پژوهش حاکی از این است که سرانه های پارک های موجود در این شهر نسبت به سرانه های استاندارد پارک دارای کمبود شدید می باشد، با توجه به نتیجه ماتریس سازگاری پارک پیروزی با کاربری های همجوار در حالت کاملا سازگار قرارگرفته است، براساس نتایج ماتریس مطلوبیت پارک پیروزی با بررسی شاخص هایی همچون ابعاد و اندازه، موقعیت، شیب، دسترسی و تاسیسات در حالت کاملا مطلوب است و پارک سلامت نیز در حالت نامطلوب می باشند. همچنین نتیجه ی ماتریس ظرفیت نشان میدهد پارک بهشت در حالت نامتناسب ظرفیتی قرار گرفته است. از نظر توازن در توزیع فضایی نیز بررسی های نشان می دهد که توزیع پارک های شهری در خمینی شهر به صورت متوازن نمی باشد.