نگرشی بر تاثیر طراحی فضای باز بر کیفیت زندگی ساکنین مجتمع مسکونی بازنشستگان

خلاصه به دلیل رشد شهرنشینی دهه های اخیر در ایران، الگوی تولید مسکن تغییر یافته و لزوم ایجاد انبوه مسکن، سبب کاهش کیفیت و مطلوبیت طراحی ها شده است. طراحی مجتمع های مسکونی امروزی به دلیل عدم توجه به نیاز های انسانی و در نظر نگرفتن پیامد های روانشناختی آن، زندگی فردی و اجتماعی ساکنین را با مشکلاتی مواجه ساخته است. جامعه هدف در این پژوهش بازنشستگانی هستند که دوران کاری آن ها به پایان رسیده و اوقات فراغت بیشتری دارند. از آن جایی که انسان موجودی اجتماعی است، فضا های باز مجتمع های مسکونی می توانند موقعیت هایی برای ارتباط ساکنین با یکدیگر و انجام فعالیت های گروهی آنان ایجاد کنند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر طراحی فضای باز بر کیفیت زندگی ساکنین مجتمع مسکونی بازنشستگان می باشد. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی است و تدابیر مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات، مطالعات اسنادی و کتابخانه ای می باشد. در این پژوهش با بررسی گونه های فضای باز مسکونی و اجزا و عناصر آن، رهنمود های طراحی فضای باز مسکونی برای بازنشستگان ارائه شده است.