تحلیل بایسته های سلامت اجتماع با تکیه بر آراء علامه مصباح یزدی

تکامل انسان در گرو سلامت محیط اجتماعی است. موضوع نوشتار حاضر، بایسته های سلامت اجتماع از منظر علامه مصباح یزدی وتحلیل آنها است. فساد و صلاح در جهان، همیشه در کنار هم بوده و به مقتضای عقل، زندگی اجتماعی یک ضرورت حتمی و قطعی است و آدمی را گریزی از آن نیست؛ زیرا که افراد از طریق کمک به یکدیگر، آسانتر به کمال مطلوب خود نایل می گردند. جامعه سالم در معنای حقیقی، برپایه دین حق تشکیل می شود، لذا، زندگی اجتماعی زمانی مایه خوشبختی و زمینه ساز پیشرفت است که برالفت و محبت پیریزی شده باشد. از همین روی، محور تمام دستورات اخلاقی اجتماعی اسلام بر روابط صمیمانه با یکدیگر استوارشده است. چنانچه نیازهای طبیعی انسان در آن جامعه تامین شده باشد، آن جامعه، جامعه حیوانی خوبی خواهد بود و در صورتی که در مرحله بعد، به مساله ارتباط با خداوند اهمیت داده شود، آن جامعه، جامعه ای صالح خواهد بود و در غیر این صورت، آن جامعه، فاسد شمرده خواهد شد و بزرگترین فساد در جامعه، فسادی است که باعث سقوط انسان از مرحله انسانیت شود و او را در زمره حیوانات، و گاهی پست تر از حیوانات قرار دهد. از این تحقیق بدست آمد که: راهکارهای اصلاح اجتماع در ارتباط انسانها با خدا، تشکیل حکومت حق و امر به معروف و نهی از منکر به عنوان مکمل حکومت حق است و راهکار ریشه کن کردن فساد به ترتیب در ارشاد، موعظه، نهی صریح، تواصی به عمل صالح و صبر در سعادت اجتماعی و در آخر، مجازات متخلفین است.