بررسی تطبیقی رفتار ابوذر غفاری و سلمان فارسی پس از رحلت پیامبر (ص)

ابوذرو سلمان با علم وتجربه ای که در طول عمرشان کسب کرده بودندوهمنشینی مستمر با پیامبر اکرم(ص) و امام علی(ع)آنها را به بالاترین حد خود رسانده بود و در زمان خود از عالم ترین و فقیه ترین افراد محسوب می گشتند.آنها با وجود اندیشه و حکمت بی نظیرشان، نقشی موثر برای حفظ وحدت و اساس اسلام ایفا نمودند. و همچنین با کسب این جایگاه عظیم، بدون درنگ همیشه بر راه اسلام استوار باقی ماندند. موضع گیری آشکار و صریح آنان در جریان سقیفه، که در حمایت از امام علی (ع) بود، نشان از لیاقت و شناخت عمیق آنان، نسبت به نظرات پیامبر (ص) و جایگاه امامت در اسلام میباشد. سلمان با اینکه از معمرین بود، دو دهه آخر عمر خود را با مسئولیتی دیگر گذراند و با اذن امام علی (ع) به استانداری مدائن در زمان عمر مشغول گشت او با رام کردن قدرت سیاسی و اقتصادی، از آنها به عنوان ابزاری جهت ایجاد عدالت و رشد و تعالی انسانیت استفاده کرد. آن مرد الهی ثابت نمود اگر هدف الهی باشد انجام وظیفه در هر صورت میسر است و ابوذر با مقاومت در برابر کجرویهای خلیفه زمان خود و موضع گیری، در مقابل بی عدالتی های وی رنج سخت تبعید به غربت را به جان خرید و در غم غربت جان به جان آفرین تسلیم نمود.