حداقل نسبت سطح پنجره به دیوار در ساختمان های مسکونی با تاکید بر دریافت نور طبیعی در شهر بجنورد

خلاصه: در سال های اخیر بهره گیری از نور روز به مثابه ی یک استراتژی طراحی برای کاهش مصرف انرژی روشنایی، بهبود آسایش بصری و بهره وری کاربران در فضا توسعه یافته و شاخص های متعدد ایستا و پویا برای ارزیابی نور روز ارائه شده است. نور طبیعی و ارتباط بصری با محیط خارج در فضاهای زیستی انسان، علاوه بر افزایش کارایی و بازدهی، موجب کاهش اضطراب، بهبود رفتار و نیز حفظ و افزایش سلامتی می شود. با توجه به این که انسان زمان زیادی را در مسکن صرف می کند، آسایش بصری در ساختمان های مسکونی اهمیت زیادی دارد. در این مقاله وضعیت نور روز در ساختمان مسکونی شهر بجنورد، در ۴ جهت اصلی جغرافیایی، با استفاده از شاخص پویا و با استفاده از شبیه سازی در نرم افزار DesignBuilder ارزیابی شده است. هدف از این تحلیل ها پیدا کردن حداقل نسبت پنجره به دیوار برای هر فضای مسکونی بر حسب کارکرد می باشد تا سطح روشنایی موردنیاز هر فضا طبق استاندارد انجمن مهندسی روشنایی ایالات متحده تامین شود و فضای موردنظر در طول روز از روشن کردن لامپ و مصرف انرژی روشنایی بی نیاز شود. با توجه به داده های نرم افزار نتایج شاخص UDI (میزان روشنایی مفید در روز) به صورت زیر است: حداقل میزان بازشو نسبت به دیوار برای راهرو و فضای کم تردد، برای چهار جهت شمال، جنوب، شرق و غرب، ۲۰درصد، برای اتاق خواب، بازشو برای چهار جهت اصلی ۳۰درصد، برای نشیمن و پذیرایی، برای سه جهت شمال، جنوب و شرق ۳۰درصد و بازشو برای جهت غرب ۴۰درصد، برای اتاق کار، اتاق مطالعه و آشپزخانه، برای سه جهت شمال، جنوب و شرق ۴۰درصد و میزان بازشو برای جهت غرب ۵۰درصد و برای فضا با دقت بالا(میزکار،میز آشپزخانه)، برای هر چهار جهت ۷۰درصد می باشد.